Zaterdagavond een uurtje of twaalf, lekker ingepilst in de kroeg en helemaal klaar voor een knallend feest in de club aan de Maas, wat zeg ik, het ligt letterlijk ín de Maas: Lunapark in Dansclub Tropicana!
Of beter gezegd Lunapaaaaaaaaark volgens MC Lunapark, die al zijn opzwepende babbels in het Nederlands doet en dat is even wennen maar, eerlijk is eerlijk, hoe langer je hem hoort hoe leuker dat wordt. Ik hou het er hier nog ff in.
Als we om half twee het huis binnenkomen staat er geen rij en we kunnen zo door. Vlot door de scan, het in de voorverkoop gekochte ticket meteen inleveren (weer geen trofee voor thuis op de plee) en jas afgeven. Zo, we zijn al 25 euro lichter en hebben nog niks! Binnen is het nog rustig maar al wel gezellig. Achter de wielen van staal staat Jay Samuel te draaien en zijn soepele groovy-funky clubplaatjes vormen een goeie warm-op. De bovenzaal is nog dicht, en over die bovenzaal gesproken: veel later die nacht zal daar de man draaien voor wie we komen: DJ Misja Helsloot. Stond die niet als afsluiter voor zaal 1 geboekt? Ja, dat stond ‘ie, maar op de line-up (sorry, lijn-op) zien we nu Mark van Dale in de benedenzaal staan. Nou ja, denken we, wat maakt het uit.
Na DJ Jay (uit welingelichte bron horen we dat dat de J van Jeroen is) is het de beurt aan Balearic Barth. We verwachten een lekkere portie Trance, maar die koffer heeft Barth op de Balearen achtergelaten. Jammer, want we willen zo graag met die handjes in de lucht! Heel het publiek wil los, dat merk je aan alles. Natuurlijk valt er prima te dansen op de gevarieerde set van BB, maar de zaal gaat nog niet echt los.
Wat drinken dan maar. Ik bestel een rondje van twee Smirnoff Ice en drie bier en als ik hoor wat ik daarvoor moet neertellen, wil ik eigenlijk roepen "ik wilde wat drinken, niet de zaak overnemen". Ik roep het maar niet, omdat je niet over geld moet zeuren als je uit gaat, maar wil toch even kwijt dat € 18 redelijk aan de prijs is. Overigens is het geluid in Dansclub Tropicana prima. Zuiver en hard, maar niet te hard. Hoewel mijn oren nog behoorlijk lang een kleine afterparty blijven piepen. Zei ik net dat het publiek los wilde gaan? Nou, het publiek gáát los zodra DJ Promiss de draaitafels in bezit neemt! Hare Blondstaartigheid knalt erin en tovert Lunapark om in een feestende fucking society (deze hou ik heel ff in het Nederlands, if you don’t mind). Want met die heerlijke plaat zet ze de toon: knallen! Kom erbij, dit is jouw huis, dit is jouw feest! zegt MC Lunapark. En een feest is het!
We dansen ons helemaal suf op de pompende beats van Promiss en ze draait zó lekker dat we bijna vergeten om half vijf naar boven te gaan! Bijna, maar niet helemaal. Want als er één Trance-held is die deze nacht op waardige wijze tot een dampend hoogtepunt - ja ook muzikaal - kan brengen dan is dat Misja Helsloot. De man die In Trance We Trust 001 mixte en nu aan deel 7 van deze beste serie mixcd’s aller tijden (Magik? Nipt 2e, sorry Tiësto) bezig is. De man die The Creation mixte, First Second produceerde, op Impulz draaide, en ga zo maar door. De man die op zaterdag zulke mooie platen draait dat het kippenvel op dinsdag nog op je armen staat, de man die de Nobelprijs voor Geluidstrillingen verdient, de man die. nou ja wat lul ik nog. naar boven!
We komen de trap op en zien hem meteen staan, net begonnen aan zijn set. Dat we hem meteen zien is niet zo moeilijk: de hele zaal is leeg. Kom erbij, kom in mijn huis, dit is jouw feest. Nou, als ík thuis een feestje geef zijn er tien keer zoveel mensen als hier boven. En ik woon klein hoor! Misja heeft de pech dat iedereen beneden blijft om te genieten hoe Promiss haar ding doet. En geef die feestvierders eens ongelijk, maar jammer is het wel. Want er valt zoveel te genieten bij deze man. Hij staat de ene na de andere floorfiller te draaien, maar de enigen die de vloer vullen zijn Heleen (zijn eigen vrouw), Claudia (mijn eigen zus) en Simon (mijn eigen stap-gab). We hebben de hoop dat het drukker zal worden als Promiss beneden klaar is, maar DJ Mark van Dale weet de mensen beneden te houden. MC Lunapark komt een kijkje nemen maar hoeft verbaal niet aan de bak natuurlijk. In deze drukte heb je geen microfoon nodig en kun je iedereen nog eens persoonlijk te woord staan.
De moeilijk-te-doden Misja fans (die-hard, hebbie 'm?) dansen ondertussen stug door, hoewel dat nog best lastig is op deze echt ontzettend kleverige dansvloer. Een vijfde Misja fan, het wordt nou echt dringen, die probeert aan te haken valt stil vanwege ernstige plak-problematiek. Op zich is deze kleverigheid vreemd, want met deze prijzen ga je toch geen drank lopen morsen?
Hoe dan ook, na een half uur maakt de MC een eind aan de vertoning en verklaart dit huis voor onbewoonbaar verklaarde woning. (Streng om ons naar beneden te sturen hoor Jeanette, het werd net gezellig). Achter de draaitafels staat Mark van Dale zijn Classics te draaien. Best lekker, maar niet top. Hier had Helsloot moeten staan! Maar dat is mijn mening, en er zijn nog genoeg mensen binnen die het ontzettend naar hun zin hebben, de sfeer zit er nog steeds goed in, het is gezellig. Dus wat valt er te klagen, Lunapark is gewoon een heerlijk feest! We dansen nog ff een half uurtje door, maar dan gaat het licht langzaam uit. Naar buiten dus, waar het daglicht al langzaam aan gaat.
Dank aan alle Lunaparkers, organisatie en party people, voor een geweldige avond! Dweil die zolderkamer aan, zet Misja in zaal 1 en I’ll be back in the house. Eh. ik zal terugkeren in het huis.
Dus.
MARCEL VERSPEEK