Party: Armin Only
Lokatie: Ahoy, Rotterdam
Na een spetterend ‘optreden’ van Armin op Dance Valley was ik volledig overtuigd van zijn kwaliteiten. In mijn verslag over dat feest repte ik al over het kopen van een kaartje voor Armin Only, and so it shall be! Zaterdag 12 november beloofde dan de dag te worden dat ik voor het eerst 1 dj de hele nacht mocht horen! Ik had werkelijk geen idee wat me te wachten stond, maar gezien zijn hemelse set op Dance Valley kon het eigenlijk al niet meer mis gaan!
Na een lange treinreis pakten we omstreeks half 10 de metro naar Ahoy. Daar kwamen we Gil Swerts van Vitesse nog tegen, die waarschijnlijk een bezoekje ging brengen aan zijn ouders in R’dam. Enfin, rond kwart voor 10 waren we dan bij de tempel genaamd “Ahoy”. Voor de deur stonden allemaal mensen stil, ik dacht toch écht dat het feest om 9 uur begon! Was dus niet zo, we waren lekker op tijd, want om 10 uur ging het hek los!
Het publiek was ouder dan ik verwacht had: her en der stonden een paar 40+ ers die Armin waarschijnlijk ook te gék vinden, en nog eens op hun oude dag naar een feestje wilden! En ik geef ze groot gelijk! Na een kwartier rond het gebouw te hebben gezworven waren we dan eindelijk bij de plek wat voor ons de ingang was. Hetzelfde als altijd was ook hier het geval: een niet al te snelle doorstroom van de te fouilleren mensen, er stond namelijk een halve zool ieder’s portemonnee te doorzoeken op snoepjes en dergelijke. Gelukkig waren we dan omstreeks een uur of kwart voor 11 klaar voor Armin Only! Een gang tussen de grote zaal en de kluisjes bracht ons naar de hemelse klanken van Armin. In die gang stonden eettentjes en dergelijke, tevens was er een kraampje met heuse porno-attributen! Enkele geilaards namen er een kijkje, ikzelf prefereerde de goede muziek, die mij reeds ter ore kwam!
Eenmaal bij de zaal aangekomen was de zaal erg overzichtelijk ingedeeld, geen poespas zoals loze blokken middenin de zaal zoals bij Qlimax ’04. Aan de lange zijdes stonden o.a. bars en podia. Rechtsachterin waren de toiletten, ook waren daar muntverkoop-hokjes, een sigarettenboer en een Vodafone huisje. Rechtsvoorin, aan de kant van het podium stond een brug, die het podium waar Armin draaide verbond met het podium aan de rechterkant.
Armin draaide weer op zijn inmiddels vertrouwde piratenschip, waar ie op Dance Valley ook al kapitein van was. Het decor was ook hetzelfde: op het doek wat achter het schip was gehangen waren schepen gedrukt, zodat het leek dat Armin met zijn schip voor de “Armada”uit vaarde.
Er hingen gelijk verdeeld over de zaal een aantal reusachtige schermen, waar een animatie op werd vertoond, en af en toe live beelden van de bezige Armin of het dansende publiek.
Genoeg over de indeling van de zaal en dergelijke, het was tijd voor de “warming up”! Zoals bij Tiësto in Concert (hier was ik niet bij, dus verdere vergelijkingen zijn hier niet op zijn plaats) draaide Armin in het begin achter het gordijn. Zijn gezicht was niet zichtbaar, ook niet op de grote schermen, daar zag je alleen zijn handen die af en toe een plaatje op de pick-up legden of een knopje omdraaiden.
Natuurlijk is het niet erg om vol verwachting zijn plaatjes aan te horen zonder dat je hem ziet, als het een half uur of misschien een uur had geduurd was ik het met deze uitspraak eens geweest. Maar onze lieve vrind liet ons wachten totdat we minder dan een ons wogen, we kregen jammer genoeg het gevoel dat we ook wel om 12 uur binnen hadden kunnen komen.
En zijn platenkeuze in het begin was best aardig hoor, maar echte “floorfillers” werden niet gedraaid, wat ik ook zou doen als ik nog een hele nacht te gaan had, maar het was soms wel erg rustig. Je zag ook nog niet echt blije mensen die hun 35 euro hierin hadden geïnvesteerd. De showlichten waren vrijwel allemaal gedoofd, van enige show was dus totaal geen sprake. Het duurde tot half 1 (! ) voordat Armin zijn ware gezicht liet zien, maar goed, toen begon het feest ook écht! De plaat die op dat moment speelde werd abrupt beëindigd. De lichten werden zwakker en zwakker totdat je geen hand meer voor ogen zag. Een donkere stem kondigde de held van de avond aan, die 9 jaar ervaring had, en zijn eigen platenmaatschappij had opgezet, en die week in-week uit een radioshow presenteerde, die nu zijn eerste en niet het laatste solo-optreden zou neerzetten: Armin van Buuren!
En ja hoor, de haartjes kwamen omhoog, het vuurwerk schoot met veel kabaal en schoonheid de lucht in, de muziek deed zijn intrede en nu mét zichtbare dj! Hij draaide in het begin van zijn set o.a. de plaat die ie voor Sail had gemaakt, en ook wat onbekende platen, toppers in wording, kwamen voorbij. Vooral in het begin was zijn platenkeuze lekker, met veel bekende en af en toe minder bekende platen, waar ook zo nu en dan eigen werk tussen zat. Ook een remix van de (voor sommigen) beste dj van de wereld, Paul van Dyk, werd gedraaid: Kuffdam & Plant – Summerdream. En een NOOIT te vergeten plaat, waar vele remixes van zijn gemaakt en waarschijnlijk nog zullen worden gemaakt: Communication! Als je deze plaat hoort, dan denk je weer terug aan de tijden dat er op Innercity nog trance werd gedraaid, een geweldige tijd dus!
We waren intussen alvast een hapje eten aan het halen, maar die hebben we snel naar binnen geschrokt, want we hoorden pianoklanken in de verte. De eerste gast van de avond was tevoorschijn gekomen: de “Zuudwoldiger” Jan Vayne!
Eerlijk gezegd vond ik het aan de ene kant wel een leuke combinatie: klassiek en trance. Toch vond ik het in deze immense hal niet echt klinken alsof de 2 muzieksoorten ook écht mengden. Het was een soort effect wat je krijg als je vet vermengt met water: 2 losse bestandsdelen.
Maar goed, ik hoop dat ze dit in de toekomst anders doen, want als de mix tussen klassiek & trance in de studio wél goed klinkt, dan moet het toch ook met de nodige hulpmiddelen in de zaal goed kunnen klinken.
Het nummer wat ik er enigszins uit kon ontdekken was natuurlijk serenity, een knaller van de afgelopen zomer.
Nadat Jan Vayne zijn kunsten had mogen vertonen, kwam er weer een blokje van een half uur waarin Armin zijn set vervolgde, en dan zonder storend pianospel. Een referentie naar zijn collega Ferry Corsten werd door het publiek goed ontvangen: de plaat Exhale! Ook dit is natuurlijk een niet te missen klassieker, ik kreeg dr kippenvel van, wat ook geld voor vele andere platen, genieten was voor mij een understatement!
Je zou verwachten dat Armin de hele avond rustige trance met af en toe een nostalgische klassieker zou draaien, maar dit was niet helemaal waar: hij draaide zo nu en dan best stevige techno! Niet dat ik hier een extreme liefhebber van ben, maar het is toch een welkome afwisseling.
Na een poos kwam de 2e gast op het podium: Ray Wilson! Dit is echt een goede zanger, als je live ook zo goed klinkt of misschien zelfs wel beter dan in de studio, dan heb je het. Zijn bruine, licht-hese stem deed het publiek in extase raken. Het nummer dat ie kwam doen was niks meer, maar zeker niks minder dan “Yet Another Day”. Wat mij betreft mag ie wel meer nummertjes van Armin inzingen!
Niet veel later dan Ray Wilson kwam het broertje van Armin: Eller van Buuren. Hij had zn gitaartje meegenomen, waarmee ie indruk dacht te maken. Het klonk niet aangenaam, en dat is zacht uitgedrukt. Ik was blij dat ie na een paar minuten zn gitaar weer op had geborgen in zijn koffer. Ook dit was een leuk idee, rock gemixt met trance, maar ook hier miste het de souplesse in de uitvoering. Ik wens Eller het beste met zijn gitaar-carrière, want dat is hem van harte gegund, echter hoop ik hem nooit meer te hoeven horen op een trance-feest.
Inmiddels hadden we de andere groep Steenwijkers gevonden: Jeroen, Johan, Ruben en nog een paar gasten. De biertjes werden steeds rijkelijker gedronken, en de sfeer werd steeds beter en beter voor mijn gevoel! Overal zag je blije, genietende en dansende mensen. Ik heb de hele avond geen kwaad hoofd gezien, en ondanks de stilstaande mensen (die je op elk feest weer tegenkomt, waarschijnlijk dezelfde) was de sfeer zoals gezegd top!
De lichtshow was niet al te ingewikkeld, maar zeker de moeite waard. Een aantal groene lasers deed goed zijn werk, en knipperden in vele variërende bewegingen langs menig oog. Het vuurwerk was ook wel leuk gedaan: er waren fonteinen waar gouden sterretjes uitkwamen, en rood bengaals vuur op het podium te zien. En er waren door de hele zaal touwtjes gespannen, waar op 1 of andere manier vuurpijltjes “overheen” vlogen, door de hele zaal dus!
Erg leuk gedaan allemaal, ook de show was dus voor een feest van minder dan 40 euro leuk geregeld! Zoals ik eerder al zei draaide Armin zeker niet de hele avond “zweeftrance”, maar ook techtrance en techno. Want ik keek enigszins verbaasd op toen ie “Marcel Woods – Advanced”draaide! Erg gaaf dat ie die plaat ook nog draaide zeg! Nog zo’n lekker stevig trance nummer wat ie ergens op die avond draaide was Randy Katana – Play it Louder, met het alom bekende “Blade-Melodietje”.
De 4e gast was ene “Susanna”. Ik had persoonlijk nog nooit van haar gehoord, maar ik had al zo’n vermoeden dat het een feature was van Armin’s album. Jazekers, ze zong weer zo’n topper van de afgelopen zomer: Shivers. Ook deze plaat deed me vooral terugdenken aan het regenachtige Dance Valley, dat een fantastische ontknoping kende!
Inmiddels nam techno op sommige momenten de overhand in de set. Ik heb een periode gehad waarin ik 3 nummers of langer vrijwel heb stilgestaan, wat ook te zien was aan het overige publiek. We besloten om eens een kijkje te nemen rechtsvoorin de zaal, schuin onder de brug. Het was hier vrij krap, maar zeker niet ongezellig. De muziek werd gelukkig weer wat beter, want Armin zette een klassieker op waarvan bij iedereen het kwijl uit de mond liep: Cygnus X – Superstring! Deze plaat had volgens mij niemand verwacht, dus ik moet zeggen dat Armin’s platenkeuze zéker niet voorspelbaar was. Die bekende klassiekers zal ik overigens nooit zat worden, mits het met mate gedraaid word, en ik had Superstring echt bijna nog nooit op een groot feest gehoord, dus die was zeker wel op zn plaats!
Na menig kippenvel moment was het dan tijd voor de zoveelste gast, over onvoorspelbaarheid gesproken: Raccoon! Nou moet ik zeggen dat ik niet zo’n grote fan ben van popmuziek, maar Raccoon is toch echt heerlijke muziek, alhoewel ik die mening heb na pas 1 nummer. Deze combinatie was voortreffelijk: Armin zette een door hem gemaakte trance-remix op van “Everyday I Love You More”, waarop de zanger van Raccoon voortreffelijk meezong. Het was jammer dat we onder de brug stonden, en hem niet konden zien, maar zoals gezegd was het prachtige muziek!
Na een kort maar krachtig optreden vervolgde Armin zijn set met nummers als“Paul Oakenfold – Southern Sun (Tiësto Rmx)”, Libra pres. Taylor – Calling Your Name” en “Marco V – False Light”. Zo nu en dan zag je dat iemand zó in extase was van deze heerlijke trance, dat ie spontaan werd afgevoerd
! Ook was er een stelletje die zichtbaar erg genoot van de muziek, ze bewogen nogal en dat terwijl ze zaten/lagen! Ja, ik vind het altijd erg fijn om ook andere mensen te zien genieten! Een nieuwe gast was inmiddels zichtbaar geworden, gekleed in een oranje jurk: Nadia Ali. Ook nog nooit van gehoord trouwens, het klonk best aardig. Vooral het nummer “IIO – Rapture” klonk erg lekker, dit was volgens mij de Armin Remix.
Een poos na Nadia Ali was er weer een moment aangebroken dat er bijna alleen techno werd gedraaid. Er kwam een nieuw duo plaats maken voor Armin: het waren Remy & Roland. Ik ken ze alleen van naam, en ik heb ergens opgevangen dat ze uit Rotterdam komen. Qua muziek kan ik er kort over zijn: het was niet mijn ding. In dit deel kwam ook een Surinaams-Braziliaanse drumband op. Die gozers konden meppen zeg op die trommels! Ritmisch gezien klonk het perfect, alleen had het wel iets langzamer gemogen, want qua BPM had het namelijk totaal geen aansluiting met de rest van de set.
We besloten om onze laatste muntjes uit te geven aan de vriendelijke mensen van de catering. Na een gevulde maag waren we klaar voor het laatste uurtje!
De zaal was al redelijk leeg aan het lopen, en dat terwijl het nog maar om en nabij 6 uur was. Een verlatende gast gaf zijn laatste muntjes aan een maat van me, de mazzelaar! Maar goed, er werden nog lekkere platen gedraaid op het laatst: de fantastische Sander van Doorn remix van Sting & The Police – S.O.S. (Message in a Bottle)!
Ook een topper die ik nooit zal vergeten dat ie gedraaid werd was “Push – Strange World”, waarop we met zn allen luidkeels meeblèrden! Met een wat mij betreft voldaan gevoel verlieten we de zaal omstreeks 7 uur. Het was mooi geweest! Terugkijkend op de avond ben ik nog steeds erg te spreken over Armin: hij zette een erg afwisselende set neer, met leuke gastoptredens, een leuke lichtshow, vuurwerk etc. De kwaliteit van het geluid heb ik niet echt op gelet, het volume was hard zat! De toiletten waren chaotisch, en stroomden over. Het publiek was soms ingetogen, maar op de juiste platen zeker enthousiast! Dus zeg ik: bedankt voor het lezen van het verslag, en tot een volgend feest!
Eindcijfer: 7
