Verslag van Defqon.1 Festival, 14 juni 2003

Sow, om halfzes 's ochtends opgestaan om vanuit mijn dorpie naar Breda CS te rijden en toen richting Tilburg om met een stel maten en vrouwke, de drie gezusters open te gooien.

Met een vreselijke duffe kop stonden we het terras buiten te zetten, maar na wat koffie en thee vertrokken we uiteindelijk met de bus richting DEFQON1. De koffie werd al snel vervangen door bier en zo zaten we om negen uur in de morgen al te 'longnecken'! Eenmaal aangekomen verliep het fouilleren en de binnenkomst soepel. Die kerels voelden een beetje en klaar was kees. Geen gedoe dus. Snel munten kopen en doorlopen naar het rode en zwarte gedeelte. Danielle Mondello was net begonnen aan zijn set en eigenlijk stond het volume een beetje te zacht. Echter zijn hele set was echt geweldig en zijn scratchtechnieken liet hij duidelijk horen. Dit zorgde voor een geweldige start van een dag. Toen GO GO GO door de speakers knalde kwamen de voeten meteen van de vloer. Even later ook nog eens musika van Frederik en daar kwamen de eerste zweetdruppels.

Na het spektakelstuk van Mondello was ik toch wel benieuwd naar Charley Lownoise. Na Trance Energy waren mijn verwachtingen hoog. Het eerste nummer dat ik herkende was Here’s Johnny. Charley had zijn middentonen en hoge tonen was hoger gezet en de lage tonen wat lager. Zo ontstond er een scheurende en dus leek het er verdacht veel op dat we ons op konden maken voor een stevig beukend uurtje. En zo geschiedde, er vlogen allerlei Bitte Ein Beat hitjes voorbij en deze herkenbaarheid veroorzaakte een hevig stampende massa. Zelf kwam Charley ook nog eens het podium op om met de mic het volk nog meer te laten stuiteren.

Tijdens charley bekeek ik de timetable en tot mijn schrik zag ik dat the Darkraver bijna zou gaan beginnen. Voor mij persoonlijk was het lang geleden dat ik een hardcore tent bezocht had. Toen ik al rennend met mij groeppie in de tent terechtkwam, kreeg ik met nog heel veel anderen kippenvel over mijn gehele lichaam. Daar was tie dan: FREQUENCIES van buzz fuzz. Aauw, heel de zaal ging plat en als je stil ging stond voelde je de hele vloer meedeinzen. Wat een heerlijk gevoel en wat een sfeer. Jammerlijk was het geluid. Stond nog betrekkelijk zacht en dus maar helemaal naar voren. De ene hit na de andere (van oud tot nu) vloog je om de oren. Al die strakke koppies van die xtc-vretende mafkezen zorgden voor de stereotyperende beelden. In combinatie met een paar kale koppen en aussies was alles compleet en goede herinneringen kwamen nog meer naar boven. De hardcore area was op dit moment tot de nok toe gevuld en de hitte die daarna ontstond was niet te verdragen.

Tijd voor frisse lucht en meteen kwam een overheerlijke stofwolk je tegemoet. Minpuntje maar ja, het drukte de sfeer totaal niet. We waren weer even toe aan een aantal BPM’s minder dus meteen weer terug de mainstage waar Pavo aan het blazen was. We liepen direct door naar voren omdat daar het geluid toch wel het hardste was. Pavo stond echt als een kangaroe achter zijn draaitafels mee te springen. Dit is toch wel een heerlijk gezicht. Een Dj die er zoveel ziel in gooit en dit ook over weet te brengen naar zijn publiek. Hij draaide langer door want Dana liet op zich wachten. Hij zweepte het publiek steeds meer op en ik had mede hierdoor eigenlijk steeds minder de behoefte om Dana te zien/horen draaien.

Dana kwam, zag maar overwon absoluut niet. Zo ongeïnspireerd als mevrouw stond te draaien was jammerlijk zeg. Ze had beter een cd op kunnen zetten want mevrouw kwam alleen maar tevoorschijn als er een nieuwe plaat ingemixed moest worden. Af en toe poogde ze wat te klappen maar net zoals ik, kwamen veel mensen niet los. Toen ze eenmaal doorhad dat de combinatie van haar performance en platenkeuze niet zo aansloeg, gooide ze de bekende hitjes erin. Dat leverde het gewenste effect op en meteen zag je mevrouw Dana erop reageren. Ze begon te stralen en dit kwam ons nog effe duur te staan. De spieren (nog vermoeit door darkraver) begonnen gas tegen te geven maar ik kon niet stil blijven staan. Ik dacht dat Dj creg c met satic faction voorbij kwam. Die snoeiharde bas hoorde je maar voelde je des te meer.

Na dit geweld was het effe tijd om te gaan chillen. Mee dat ik wegliep hoorde ik overal vette muziek uit allerlei richtingen komen en kreeg ik direct spijt dat mijn benen (en die van de anderen) tijdelijk op waren. Na een strandwandeling kwamen we bij een hele reeks eettentjes aan. Enorme rijen hadden zich al gevormd maar Brabantse geniepigheid zorgde ervoor dat ik niet lang hoefde te wachten. Door simpel de voorste effe aan te tikken en vriendelijk te vragen of ze voor mij ook wat wilde bestellen, had ik het voor elkaar om binnen no time mijn voedsel bij elkaar te schrapen. Dit kwam me letterlijk duur te staan zeg! Wat een belachelijke hoge prijzen voor wat eten. Een frietje voor 3 euro, sateetje voor €4, stuk meloen voor €3.
Eenmaal neergeploft zocht ik mijn meissie en maten weer op om even comfortabel te gaan liggen.

Na deze break was het tijd om naar promo te gaan. Mijn benen moesten weer in het ritme komen en al snel was het weer stevig hakken en mee veren via de vloer. Ik vond Promo persoonlijk goed draaien maar ik als hardcore liefhebber vond op dat moment zijn keus niet prettig. Was effe niet mijn stijl maar hij herpakte mijn aandacht volledig toen ik ineens de vocal ‘no newstyle’ hoorde. Heerlijk was dat moment, de Buzz Fuzz Remix van dit nummer werd dankbaar ontvangen en al hakkend realiseerde ik me dat the Prophet al bijna klaar was. Dat was jammer maar de meneer die daarna kwam maakte alles goed: SUPER MARCO MAY. Wat een intro zeg! Een gedeelte van Proximus wat verder ging in Jimmy the sound met Nog een keer. En wat een maffe kerel die Marco May. Wist dat tie rare dingen uithaalde met zijn handen en dergelijke, maar dat hij zo maf deed. Hij ging zelfs stampen met de aanwezige mc en dat is wat hem een topper maakt. Het contact met het publiek was zo optimaal en de daarbij horende platenkeus bracht echt ontiegelijk veel mensen in extase! De sfeer die daarbij ontstond is iets wat me heel erg lang bij zal blijven. Had nog nooit meegemaakt dat een stel onbekenden je een hand kwamen geven om daarna met zijn allen verder te gaan stampen. Geen agressiviteit, alleen maar plezier. Mister may zette op een gegeven moment alles stil en de vocal van ‘it’s a fine day tonight’ vloog door de speakers. De mc liet iedereen meejammeren en die mafkees met zijn enorme sik dirigeerde iedereen. Bow c bow kwam er direct achter aan en kan me daarna geen moment meer herinneren dat ik stil gestaan heb. De mc trok tijdens het draaien nog een stel vrouwen het podium op en dat maakte het geheel wel af. Heerlijke set en zeker de dj van de avond! Daarna zijn we naar de hardcore tent terug gegaan om Outblast aan te horen. Wat een drukte en wat een sfeer. Weer de heerlijk mee verende vloer en weer een ultieme platenkeuze. Het tempo was al hoog, maar hoe later hoe harder! Heb daar mijn laatste beetje energie verspild en kon me ook weinig herinneren van welke nummers er gedraaid werden! Als afsluiter van Outblast draaide hij een soort van terror nummer. Dus de hele tent voor de laatste keer helemaal uit zijn plaat. Wat een tempo maar toch hield iedereen vol.

Helaas stopte ze bij de hardcore tent rond tien voor elf dus besloten we de rest van de gehele groep op te zoeken. Technoboy was bezig met zijn laatste nummers en de groene laser en het vuurwerk verlichtte het hele gebied. Plots hield alle muziek op en zo ontstond voor Technoboy de nachtmerrie voor iedere dj! Een technische storing was ontstaan en met alle macht werd weer geprobeerd om alles weer te laten werken! En ja hoor, alles ging weer aan en technoboy zette aan voor zijn eindsprint! Met zijn dertigen stonden we daar te stampen waardoor het zoveelste hoogtepunt van de hele dag ontstond.

Zo eindigde Defqon 1 jammer genoeg. Zelfs mijn vriendin (die o.i.v. van mijn persoontje voor het eerst met zware hardcore te maken kreeg) vond de sfeer geweldig. Ook al vond ze de hardstyle leuker om op te dansen, toch kon ze niet stilstaan in de hardcore tent omdat onze hele groep zo tekeer ging en liet blijken hoe leuk we het vonden! Nu uitkijken naar DEFQON 2! De terugreis verliep nogal moeilijk. De buschauffeur besloot om bermtoerist te gaan spelen en zo moest de sleepdienst komen om ons verder op weg te helpen. Die takelwagen kwam er natuurlijk moeilijk langs en zo vertrokken we bijna als laatste van de parkeerplaats. Breda werd pas weer bereikt rond een uur of kwart over drie. Vanuit Breda de uitbus gepakt en zo lag ik om half vijf op bed.

Zal de plus- en minpunten aangeven:

Pluspunten:
· De heerlijke sfeer
· De waanzinnige dj’s
· Het heerlijke zonnetje
· De groep
· De wc’s
· Goede mc’s

Minpunten:
· De belachelijke prijzen van eten en drinken
· De rotzooi op de grond. Je moest oppassen om niet uit te glijden over de lege flessen
· Geluid in het begin. Te zacht. Zeker bij een dj als the Darkraver moet de bas meteen voelbaar zijn!

Hoop dat mijn verslag een impressie gaf van het superfeest DEFQON 1!

Groetjes Yourinus