Millennium. een feest waar ik stilzwijgend enthousiast naar vooruit keek. Millennium hardcore was dé mainstream in de tijd dat mijn partyhearted zieltje werd getriggerd, aangezien de mainstream van nu eigenlijk totaal niet meer te vergelijken is met die van toen, (ik luister het tegenwoordig niet bewust meer, ga meer voor de alto gabba), is mijn liefde voor de mainstream ook een klein tikkeltje over. Natuurlijk is iedere mainstream continue onderhevig aan verandering, het is niet voor niets mainstream. De diepe snares die je steeds vaker terug hoort komen trekken mijn aandacht bijvoorbeeld weer wél, maar veel andere mainstream anno 2013/2014 trekken me niet meer zo. Heeft voor een deel ook met nostalgische waarde te maken wanneer er tracks als 'Serious Damage', 'Butterfly VIP', 'One of these days', 'Rotterdam Nightmare', 'Selfdestruction' en zo honderden tot duizenden meer door mijn oorschelen geperst worden. Ook was dit dé tijd dat terror en speedcore hoogtij vierden die op de grote events gedraaid word in kleine zweet&stink-hokken, de oldschool indien aanwezig veelal in wat 'mensvriendelijkere' hokken de ruimte in werd gepompt, en met deze subgenres een heleboel anderen ontstaan zijn, waarvan de precieze definitie soms door velen van elkaar afwijkend word geformuleerd. Daar gaat deze ballen beukende, doch vriendelijke jongeman zich vandaag niet aan wagen! Let's start with the music! Dit was een millennium party waar je je vingers bij mag aflikken. Pita&Xtrazz openden de kiet! Ze kwamen een klein beetje traag op gang, maar hey, het is geoorloofd op een Millennium party, een tijd dat voorzichtige opbouw en de uitersten van die voorzichtigheid die je bijna alternatief kon noemen, nog gewaardeerd konden worden.En ja, als je dan op een gegeven ogenblik Serious Damage hoort, en het is geen remix (Fi-na-f*cking-lly), dan word je wel ff goed vrolijk. Laatste half uurtje dan nog ff mee staan rossen op de kicks, met rookpauze uiteraard. En toen was het tijd voor Sceletor&D-Spirit. Bazen eerste klas dit
. Precies waarvoor ik naar een millennium party ga kwam voorbij, beter kunt ge het u eigenlijk niet wensen! Moest wel ff wennen aan het tempo, ben heden ten dage iets anders gewend, maar boeieeee! De hardcore spirit die verzuipt in nostalgie kruipt waar het niet kruipen, gaan of überhaupt hakken kan. Nog een klein momentje D-Spirit&Promo meegemaakt, maar toen ging ik toch echt ff kijken hoe Cytrate het er vanaf ging brengen. Wat hij vooraf vertelde zette ik weg als absolute waanzin, maar niets bleek minder waar! Als je dan met Bass D- It's Allright (stunned guys remix) opent, ja dan heb je me bij m'n ballen kan ik jullie zeggen. Wat hierop volgde was gewoon vetter dan vet. Back in one of those days, en nog flink opgepitched ook. That's what I fucking like! En dat zeg ik niet eens omdat 't een maat van me is, dat zeg ik omdat het zo is. Terug in die tijd was mijn motto al: Hoe meer het geluid word verneukt met de pitcher, des vrolijker ik word! Sceletor en Vince& Sceletor en D-Spirit waren ook duizend keer
, MC D maakte de pret compleet en eigenlijk kan ik hier heel veel woorden aan besteden, maar het blijft toch op één punt terug komen: Retevet! Ook Future gaf een lekkere set, ik hoorde die nieuwe track van Ophidian dat kan er maar 1 zijn die dit draait. I like, baas
. Hoewel die muziek me meer aantrok, zijn de momenten dat je nog echte millennium setjes hoort schaars en moeten daarom gekoesterd worden. Verder dacht ik op een gegeven moment pogo te zien? Ken me vergissen natuurlijk. Maar dat was wel 'hot' toen dat geef ik toe, maar eigenlijk niet echt bestemd voor een hardcorefeest. Vond ik zelfs tijdens de Millenniumperiode in mijn klompenpak stiekem al. Kun je beter doen op een metalconcert. Of je gaat naar een hiphopconcert. De keren dat ik die heb meegemaakt, vond ik het vooral leuk vanwege de moshpits. Op een hardcorefeest? Gewoon hakken, stampen, wat gij wilt, zolang gij mij of mijn medepartygangers die daar geen drang toe hebben maar niet expres omver probeert te stoten
. Verder weer eens flink wat afgeluld hierzo, mocht wel weer een keertje. Millennium, de eindconclusie: Een tien plus en kom terug!
