Yoji Biomehanika - DJ uit het land van de rijzende zon

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste interview hier op Partyflock postte, maar dat had alles te maken met de voorbereidingen voor een aantal zeer spraakmakende interviews. De grote feesten en festivals waar de hardere stijlen van het dancegenre worden geprogrammeerd, zijn weer aan de orde van de dag; in iets meer dan een maand tijd hebben we o.a. Defqon.1 Festival, Ground Zero Festival, Dance Valley Festival, Sensation en nog veel meer leuks. Je zult dan ook vooral interviews lezen met artiesten die op die feesten en festivals staan. Namen als Proteus, Dark by Design, Alex Kidd, Yoji Biomehanika, Fausto, Bas & Ram, Mark EG, Kamui, Dr. Willis, Scot Project en de Organ Donors zullen ondervraagd worden en om eerlijk te zijn ben ik hartstikke benieuwd naar wat ze te melden hebben. De eerste in mijn grote reeks interviews, is de freaky harddanceman from Japan, de enige echte Yoji Biomehanika, die vast en zeker weer een prominente rol op Dance Valley Festival zal innemen, zoals we van hem gewend zijn. Here we go!


Yoji keert dit jaar terug op Dance Valley Festival na twee jaar afwezig geweest te zijn. Veel fans speculeerden op het internet over het hoe en waarom, want Yoji staat bekend als iemand voor wie mensen naar een evenement komen. Hij sloot in 2004 de HQ Stage af, maar daarna werd het stil rond hem. Totdat hij opeens op Sensation Black in 2005 verscheen, waarmee hij volgens velen leek te zeggen: “Ik ben overgestapt van UDC naar ID&T”. Voor de goede orde: ik vind dat elke DJ bij iedere organisatie aan de bak moet kunnen komen, dit zou volgens mij niet zo’n issue moeten zijn als wanneer bijvoorbeeld een voetballer van Ajax naar Feyenoord gaat (of andersom). Maar veel mensen dachten er wel zo over, ik was benieuwd hoe hij dit zelf ervaren heeft. Had het te maken met een breuk in de Japanse loyaliteit? Of was het een toevalstreffer? En hoe reageerde Yoji toen hij vernam dat hij weer voor Dance Valley Festival geboekt stond?
“Nee het is zeker geen kwestie van loyaliteit. Je moet wel in ogenschouw nemen dat ‘politiek’ niet ingebakken zou moeten zitten in kunst en muziek. Beide evenementen zijn de beste in hun soort, er is eigenlijk geen evenement dat boven die twee uit steekt. De ene is indoor, de andere outdoor, een artiest zou vrij moeten zijn in op welke evenementen hij zijn werk mag doen zonder enige vorm van vooroordelen of veroordelingen. Waar het uiteindelijk om gaat, is dat de mensen die het evenement bezoeken, een geweldige tijd hebben, dat is altijd het doel geweest en dat zal het ook altijd blijven.”

Als je in het bijzijn van een liefhebber de woorden ‘Dance Valley’ en ‘2001’ laat vallen, krijg je ongetwijfeld te horen dat de set die Yoji Biomehanika toen draaide, misschien wel de beste set ooit was en de boeken in gaat als legendarisch. Denk je er zelf ook zo over? Zo niet, wat is dan wel je beste set geweest op Nederlandse bodem? Zijn er ook andere goede herinneringen aan ons nuchtere, ‘doe-maar-normaal-dan-doe-je-al-gek-genoeg-landje’ blijven hangen?
“Om eerlijk te zijn, kan ik me die set niet echt meer helemaal herinneren. Hij staat in mijn geheugen als elke andere set, want ik probeer altijd en overal mijn uiterste best te doen als ik optreed. Maar ik heb zeker wel wat leuke, maar vooral aparte herinneringen aan jullie land. Vorig jaar op Mystery Landmoest ik over een soort van glijbaan-brug lopen om bij de Q-Dance Stage te komen. Ik lette niet goed op en verloor mijn evenwicht, waardoor ik uitgleed en behoorlijk hard tegen de grond ging, ik had nog geluk dat ik niet helemaal naar beneden denderde, dat was echt een probleem geweest. De mensen van de crew hielpen me gelukkig overeind, maar ik dacht dat ik dood ging. Pijn!”

Ik zag je voor het eerst tijdens Impulz Outdoor in 2003, waar je in de kolkende HQ tent afsloot. Later werd bekend dat zijn platentas op een vliegveld in Duitsland was achtergebleven en dat het probleem werd opgelost door Fausto, die vóór je draaide. Hij leende zijn platen even uit om zo te zorgen dat er geen enorme domper zou zijn aan het einde van een geweldig feest, en je brak de tent af. Natuurlijk was er weinig tijd om de hele platentas uit te pluizen en te zoeken naar bekende tunes, maar toch kreeg je het voor elkaar om te doen wat je moest doen. Kun je je dan echt onder elke omstandigheid aanpassen? Of is het een alter ego dat op dat moment even je state of being overneemt en zorgt dat alles vlekkeloos verloopt? Is het ook misschien de extraverte manier en de zekere vorm van bravoure die de overhand krijgt op zo’n moment om de onzekerheid weg te werken?

“Ik herinner me dat nog als de dag van gisteren. Ik wilde eigenlijk mijn optreden op het laatste moment cancelen, iedere DJ zal begrijpen dat het een nachtmerrie is om je materiaal kwijt te zijn op zo’n belangrijk moment. Maar de mensen van de crew zeiden: ‘Veel fans kijken er naar uit om je te zien, ook al is het maar voor tien minuten, maar alsjeblieft: ga dat podium op’. Ik was behoorlijk onder de indruk dat ze zo begaan waren met het publiek en in mijn hoofd begon ik alle mogelijkheden te bedenken om toch iets te kunnen doen. Toen kon ik gelukkig terugvallen op mijn vrienden Fausto en Bobby, ze leenden me hun platen en ik kon er godzijdank iets leuks uit samenstellen voor een goede set. Het kwam ook erg mooi uit dat ze allebei wat van mijn platen bij zich hadden. Het is me ook eens overkomen dat er maar één draaitafel stond, na elke plaat moest ik roepen: ‘Sorry jongens, even wachten op de volgende’ om vervolgens een nieuwe plaat erop te leggen, waarop het publiek elke keer in een deuk lag van het lachen. Hoe dan ook, ik probeer altijd de beste manier te vinden om toch tot een goede prestatie te komen. Daarentegen wil ik niet als jukebox gezien worden, daarom maak ik nooit compromissen als het op kwaliteit en muziek aankomt.”

Vorig jaar ontstond er een kleine rel over het feit dat het welbekende ‘Amsterdam waar leg dat dan?’ door jou was geremixt, iets wat veel mensen je niet in dank afnamen. Toen je die plaat ook nog eens draaide op Mystery Land reageerden veel mensen furieus, ze voelden het als een belediging. Was dit de bedoeling of was het pure pech zonder dat je wist dat het zo gevoelig lag? (voor de niet-kenners: Mystery Land wordt gehouden vlakbij Amsterdam, waardoor veel rasechte Amsterdammers aanwezig waren)
“Er is inderdaad veel om te doen geweest, er kwam een enorme impact op de remix van de originele Euromasters track. Ik dacht juist dat een remake een teken van respect was richting de Nederlanders, maar dat bleek juist het tegenovergestelde te zijn. Dus bij deze wil ik tegen iedereen die zich beledigd voelde door dat nummer zeggen: I’m very sorry.”

Na je album ‘Tales Of The Big Room’ en de mixcompilatie ‘Goodgreef 3’ hebben we niet veel meer van je vernomen wat betreft het uitkomen van cd’s en nieuwe releases. Tot een paar weken geleden ineens ‘Yoji Biomehanika & Romeo Toscani – Six Hours’ verscheen, met een zeer interessante Fred Baker remix op de B-kant. Zit je nu weer volop in de studioi? En wat kun je over Fred Baker vertellen?
“Na de mix voor Goodgreef, heb ik nog een Pharmacy cd gemixt, die uitkwam in Australië. Ik ben ook druk geweest met remixen voor Dave202 en A*S*Y*S, en ik heb veel werk gedaan waar weinig mensen vanaf weten. Een remix voor Blutonium Records is net af en op dit moment wordt er druk gewerkt aan een andere remix. In Japan komt zelfs een aparte cd uit die ik gemaakt heb, getiteld ‘GIGA Tech-Dance Extreme’. Voor wat betreft Fred Baker: ik vind hem echt een geweldige producer. Hij kan hele vette trance maken, maar vooral zijn duistere, techy sound valt erg goed bij mij in de smaak. Helemaal terecht dat hij op Dance Valley Festival staat.”

Je introduceerde Romeo Toscani enkele jaren geleden, je lijkt me iemand die altijd op zoek is naar nieuw talent om samenwerkingen mee op te zetten. Zijn er nog new kids on the block die je als toekomstige helden durft te bestempelen? En nu we het toch over helden hebben, wie was er verantwoordelijk voor het feit dat je zelf op het podium bent gaan staan, wie is jouw held?
“Mijn muzikale carrière begon zo’n twintig jaar geleden. Toentertijd had je veel underground rockbands van wie ik een enorme fan was, maar de reden dat ik ben gaan draaien heeft meer te maken gehad met de sfeer die de scene uitademde denk ik.”

Hoe ziet de toekomst eruit? Je staat nog bekend bij ‘ons’ als hardtrance DJ, maar je bent meer de techtrance kant opgegaan de laatste tijd. Wordt het techtrance of rammende oude sounds als we je op Dance Valley horen draaien?
“Techtrance is een stijl waar ongelooflijk veel mogelijkheden in zitten. Maar wat ik doe, is net even anders, ik noem het zelf voor het gemak altijd techdance. Een iets meer pompende variant met meer techno invloeden, maar wel lekker rauw zoals jullie altijd van me gewend zijn geweest. Zie het maar als een combinatie van harddance, hardtrance en hardtechno, dan kom je aardig in de buurt.”

Any famous last words?
“I 'm just looking forward to seeing you all in Holland!”