Geeft arbeid zin aan ons bestaan?

Het boek 'ode aan de arbeid' interviewt wereldwijd verschillende mensen over hun positie en werk wat ze verrichten. De auteur komt uiteindelijk tot de slotsom dat arbeid, naast liefde, misschien wel het belangrijkste is in ons leven en ons bestaan zin geeft. Volgens hem ontlenen we onze identiteit aan arbeid en maakt arbeid uiteindelijk uit wie we zijn of willen zijn.

Ik vraag me af hoe jullie daarover denken. Hebben wij arbeid nodig om uiteindelijk (door de arbeid) uit te groeien tot een eigen en uniek individu?

Uitspraak van verwijderd op zondag 1 februari 2009 om 12:21:

Ik vraag me af hoe jullie daarover denken. Hebben wij arbeid nodig om uiteindelijk (door de arbeid) uit te groeien tot een eigen en uniek individu?

denk als je het aan de meeste mensen vraagt ze liever niet zouden gaan werken.
Ook blijft er vaak niet veel tijd meer over naast het werken, wat dan wel jammer is en denk ik op die manier je groei eerder blokkeerd of vertraagd.

Je gaat 8uur per dag werken, na je werk heb je nog huishoudelijk werk, tegen de tijd dat je eindelijk wat eigen tijd hebt mag je praktisch in je bed kruipen om gans dat plaatje opnieuw te doorlopen, 5dagen per week 12 maanden per jaar 40 jaar lang

Ligt eraan. Arbeid uit mededogen en liefde zie ik als heilzaam.
Arbeid om er zelf 'beter'van te worden niet. Dat uiteindelijk alleen maar opgaat voor eigenbelang dus.
Het hedendaagse werk wat mensen uitvoeren kun je ook vanuit verschillende oogpunten bekijken. je kan naar je werk gaan met de mentaliteit van "vandaag moet ik weer werken, ik heb geen zin maar verdien toch geld" of je kan naar je werk gaan met de instelling "vandaag ga ik werken en andere mensen worden gelukkig van mijn werkzaamheden die ik uitvoer. Dankzij mijn werkzaamheden hebben andere mensen weer te eten".
IkZelf zie het vanuit het 2e oogpunt. Ik merk dat het werk op die manier voor mij ook een stuk prettiger wordt.
Ik ervaar wel dat mensen ongelukkiger worden. De huidige maatschappij is gestoelt op geld, materialisme en haast wat dus een hogere vorm van stress veroorzaakt. Van elk moment maak ik het beste, elk moment kun je naar eigen smaak ikvullen als is het alleen al de mentaliteit van jezelf die een grote verandering terweeg kan brengen.
Arbeid is in mijn ogen een breed begrip en kan op vele manieren opgepakt worden.

het helpt natuurlijk ook een heel stuk als je inderdaad een job hebt die verschil uitmaakt of iets dat je hobby was en je hebt omgezet in je job, enkel is dit niet voor iedereen van toepassing, velen hebben een job om te overleven, vooral in deze periode van al die ontslagen en falliementen. Ikzelf zou over enkele jaren iets helemaal anders willen doen die naar mijn gevoel me wel gelukkig gaat maken.

Veel mensen voelen minder aansluiting bij hun werk .

Voorheen accepteerden veel mensen wat hun voorgeschoteld werd op werkgebied ,
heel veel mensen gaan echter zelfstandig nadenken ,
ze willen vanuit hun hart met hun kwaliteiten een bijdrage leveren aan het geheel .

Vaak zijn veel van de bedrijven nog uit op winstbejag over de ruggen van anderen.
Zij gaan nog niet mee in de ''nieuwe energie ''
Ze zullen uiteindelijk wel moeten willen ze overleven ,
maar op t moment hebben veel mensen het gevoel
niet helemaal hun ei kwijt te kunnen in hun werk .

Uitspraak van Eibhlin op zondag 1 februari 2009 om 14:41:

denk als je het aan de meeste mensen vraagt ze liever niet zouden gaan werken.

Elk mens wil werken , maar de maatschappij kan van dat willen een moeten maken ,
en daarom willen ze niet meer .

De manier waarop is natuurlijk ook belangrijk .


Of je arbeid gelukkig word ?

Ik geloof dat plato geluk defineerde als :
''de aanwezigheid van de dingen waar je liefde voor hebt ''

So as long as you love what you are doing , maakt arbeid wel degelijk gelukkig .
( maar tis absoluut niet zaligmakend )

Uitspraak van Nanda op zondag 1 februari 2009 om 21:33:

So as long as you love what you are doing , maakt arbeid wel degelijk gelukkig

ja maar in hoeveel gevallen kan je dat zeggen.

Uitspraak van Nanda op zondag 1 februari 2009 om 21:33:

Elk mens wil werken , maar de maatschappij kan van dat willen een moeten maken ,
en daarom willen ze niet meer .

zou liever op zelfstandige basis een job hebben, ik kan niet goed tegen die autoritaire figuurtjes die hun macht al te graag laten blijken en gelden. Indem aan gecommandeerd worden en als anderen in mijn plaats maar gaan beslissen. Dus voor mij is werken niet echt de vreugde van mn dag

Hmmmmm , heb het zelf ook niet zo op autoriteit,
maar dat zegt dan weer wat over ons beiden dat we daar niet goed mee om kunnen gaan .

Wellicht heeft iets te maken met de manier waarop we opgevoed zijn .

Ik hoop echt oprecht dat je een baan / werk mag vinden
waarin je je prettig voelt en waarin je je kwaliteiten kan benutten .

Ik geloof zowiso dat ons leven ons daar naartoe brengt als we willen luisteren .

Uitspraak van Nanda op zondag 1 februari 2009 om 21:49:

Wellicht heeft iets te maken met de manier waarop we opgevoed zijn .

geen idee, was zo schijnt als klein kind ook al, nam van mn ouders ook niet echt "bevelen" aan. Heb me daar altijd al tegen verzet

Uitspraak van Nanda op zondag 1 februari 2009 om 21:49:

Ik hoop echt oprecht dat je een baan / werk mag vinden
waarin je je prettig voelt en waarin je je kwaliteiten kan benutten .

ik heb toekomstplannen, nog even sparen en dan waarschijnlijk een eigen zaakje rond mijn persoonlijke intresses, eigen baas

Als ik het zo lees van je eigen zaak heb ik er een goed gevoel over .
voelt heel licht

Ondanks dat je geen ''orders aan hoeft te nemen''
zal je wel veel te maken krijgen met de regelgeging van de staat.
( dont mean to burst your bubble )
Dat zou voor mij eerlijk gezegd wel een bitch zijn . . . .

Als dat werkt voor jou top .
Misschien gaat wel zo goed dat je eens mensen aan gaat nemen .
Dan kan jij een werkgever zijn zoals jij voelt dat ie moet zijn

een fijne gedachte ?

Uitspraak van Nanda op zondag 1 februari 2009 om 22:01:

zal je wel veel te maken krijgen met de regelgeging van de staat.

ja weet ik, alles heeft voor en nadelen maar er valt al een groot pak nadelen af.

Uitspraak van Nanda op zondag 1 februari 2009 om 22:01:

Dan kan jij een werkgever zijn zoals jij voelt dat ie moet zijn

ben sowiso ook zelf niet iemand dat anderen onnodig gaat gaan commanderen of de les lezen zoals veel bazen heel goed kunnen.

zit al een tijdje te denken over dat eigen zaakje, denk over een jaartje of 5, een eigen pandje kopen of huren en daar een winkeltje in starten met allelei dingen die ik boeiend vind, misschien jij ook wel wierook, stenen (kristallen enzo), boeken, bachbloesem, beeldjes, meditatie cd's dat soort dingen er is hier een goede markt voor ook

Uitspraak van Eibhlin op zondag 1 februari 2009 om 22:09:

jaartje of 5,

Weet niet of je het zelf doorhebt , maar eh . .
je bent heel'' helder '' .

Begrijp je wat ik bedoel ???

Uitspraak van Nanda op zondag 1 februari 2009 om 22:12:

je bent heel'' helder '' .

Bedoel je realistisch in denken of iets anders, zo ja
verklaar je nader

vind dat soort winkeltjes een enorme rust uitstralen, kan uren blijven hangen eens ik er binnen ben ideale werkomgeving dus

Dat gaat een pb worden . . .

arbeid= oke

uitbuiting, of zoals in onze maatschappij 'arbeid' ook wel word genoemd, vind ik niet heilzaam...

Ik werk om te leven
ik leef niet om te werken.

Uitspraak van verwijderd op zondag 1 februari 2009 om 12:21:

. Hebben wij arbeid nodig om uiteindelijk (door de arbeid) uit te groeien tot een eigen en uniek individu?

Ik kan alleen hier antwoord op geven uit persoonlijke visie.

Ik ben nooit ene echt harde werker geweest, die liever dingen waar ik zin in heb.
Daar heb ik ook mijn opleiding en baan naar gekozen.
Heb 5 jaar met plezier op kantoor gewerkt, kleine zaak kon de gehele administratie naar
mijn zin op/omzetten zoals ik het wilde, ook het tempo zelf regelen en heel vrij in de vrije dagen die ik koos (festival vakantie etc. geen probleem).
Omdat mijn schoonouders mij nodig hadden in hun bedrijf (dierenpension) ben ik daar gaan werken.
Hoewel dit best veel werken is ontregelmatige tijden en ook in weekend en heel weinig vrij, is dit na bijna 5 jaar
een complete levensstijl geworden en ben ik zeer zeker een beter en gelukkiger mense van geworden.

Mijn broer heeft afgelopen kerst zelfmoord gepleegd en door bezig te blijven met mijn werk (en dus automatisch ook de dieren) heb ik tot nu toe dit naar mijn gevoel al iets beter kunnen verwerken, ik denk als ik geen arbeid verricht dat dit toch veel moeilijker zal zijn, door werken krijg je toch goede sociale contacten (geen bijv. cafe contacten) je bent echt bezig, je hebt echt een toekomstvisie, regelmaat en je kan op een goede en sociale manier met collega's en klanten dingen verwerken.

Als daarmee arbeid in de Marxistische definitie bedoeld word...
Marx legde het probleem iig bij de "vervreemde arbeid"...dat is wanneer de arbeider niet direct voor zichzelf (of als onderdeel van een collectief die gezamelijke belangen deelt)...maar voor de belangen (die tegengesteld zijn aan die van zichzelf) van iets of iemand anders werkt...
Het ultieme voorbeeld van niet-vervreemde arbeid (echte arbeid) was dan ook kunst...aangezien een kunstenaar in zijn product zichzelf wel verwezenlijkt ziet...en het allerbelangrijkste...het is vooral zijn product en niet van bijvoorbeeld "een bedrijf"...

Het vervullen van onechte behoeftens is wat je tegenwoordig alsmaar meer ziet. De goede kant aan de economische "crisis" is dan ook dat een stukje besef terug komt. Een besef van het belang van arbeid, het werkelijke belang; erkenning voor wat je kan, de vorming van identiteit die zich niet berust op hoogte van het salaris maar bovenal de noodzaak om jezelf te voorzien in echte behoeftens, als eten en onderdak.

Uitspraak van TYHARO op maandag 23 februari 2009 om 18:10:

Marx legde het probleem iig bij de "vervreemde arbeid"...dat is wanneer de arbeider niet direct voor zichzelf (of als onderdeel van een collectief die gezamelijke belangen deelt)...maar voor de belangen (die tegengesteld zijn aan die van zichzelf) van iets of iemand anders werkt...

Ja, maar goed hij verwees daarmee voornamelijk naar hersendood fabriekswerk. Afwisseling is b.v. heilig. Het communistisch manifest prate dit toch recht omdat ieder deed wat hij kon, en het uiteindelijk naar een doel leidde de gelijkheid in matteriele waarden voor elk.
Ik denk in ieder geval dat dergelijk werkzaamheden geaccepteerd worden omdat we ruimte krijgen om het van ons af te stomen. Vroeger werd god vaak het opium genoemd voor de hard werkende burgerij, vandaag de dag is het eerder prozac.

je leert ook veel van werken en je leert ook wel wat goede eigenschappen zoals op tijd komen, doorzetten en teamspeler zijn...

Arbeid maakt ons zeker beter, alleen niet alle. Veel ontwikkelde beroepen kunnen beter gezien worden als bezigheidstherapie, het bezig houden van de bevolking (lees: het inmiddels ingeklapte financiele systeem).

De maatschappij zou zich naar mijn idee voornamelijk bezig moeten houden met de voedselvoorziening, medische verzorging en het verbeteren van de kwaliteit van leven voor iedereen en niet alleen de elite.

iedereen werkt bijna voor het geld, en met geld kan je leven, dat is het basis principe, alleen moet je wel werk kunnen vinden wat je tot je 67ste kan doen en leuk vind,

ik bedoel ik ben boekhouder en verdien lekker hoor, maar zie me dit echt niet tot me 67ste doen, en ik zorg dat me priveleven gewoon super is , en dat is het ook