"do you believe in love at first sight? yes, i'm certain that it happens all the time... "
| Favoriete genres | early hardcore, eclectic, electro, hardcore, oldschool, Womby |
| Lid sinds | 1 juni 2004 11:40 |
| Status | actief |
| Laatst hier | vandaag |
| Laatste aanpassing | vrijdag 1 september 2023 om 10:07 |
Biografie
Hier komt mijn biografie, ooit.......................
American Psycho:
Het oppervlakkige leven van een ontwikkelde, rijke jongeman in de financiele wereld van New York dwingt hem ter compensatie tot steeds gruwelijker sensaties. Korte hoofdstukken geven een bloedstollend beeld van leegte, uitzichtloze verveling en opportunisme in narcistische yuppiekringen, in het Amerika van de jaren negentig. Kleurrijke couleur locale, treffende dialogen en schokkende beelden oproepend taalgebruik. De ik-vorm maakt de gruwelijke martel- en gedetailleerde seksscenes nog indringender. Het gevaar bestaat dat deze het eigenlijke thema overschreeuwen, dat in bijna terloopse zinnen herkenbaar is: de onmogelijkheid van werkelijke emotionele contacten. Goede psychologische uitwerking van de hoofdpersoon en zijn (zelf)vernietingsdrang.
Een twaalfjarige jongen klimt in de bergen in een elektriciteitsmast, helemaal tot op het platform. De gapende leegte onder zijn voeten oefent een vreemde aantrekkingskracht op hem uit: zal hij springen? Dertig jaar later moet hij terugdenken aan dat moment. HIj heeft de liefde van zijn leven gevonden en zijn eigen economische waarde opgeschroefd door een briljant idee voor een nieuwe vorm van toerisme te lanceren, maar hoe stabiel is geluk? In ieder geval kunnen we er geen recht op doen gelden, zoveel is zeker
Ik heb er vaak over zitten nadenken waarom die jongeren zich zo voelden, en nergens meer plezier in hadden. Voor mij, en ik geloof voor veel anderen, waren die paar materiele dingen er gewoon, daar ging je van uit. Maar dan had je nog iets meer nodig, iets dat het leven zin geeft. En dat was nergens te vinden. Alleen, een paar mensen, en daar rekende ik mezelf ook toe, waren er nog steeds naar op zoek.
Het leven bleef een leeg doek, een cliche, een soap-opera. Ik voelde me kwaadaardig, op het randje van razernij. Mjn nachtelijke bloeddorst strekte zich uit naar overdag en ik moest de stad uit. Mijn masker van geestelijke gezondheid vertoonde tekenen van slijtage. Dit was het seizoen van afzien voor mij en ik had behoefte aan vakantie.
---------------------------------------------------------------------------------
Er zat geen duidelijk herkenbare emotie in me, behalve hebzucht, en mogelijk, totale walging. Ik had alle kenmerken van een mens - vlees, bloed, huid, haar - maar mijn ontpersoonlijking was zo intens, was zo diep gegaan, dat het normale vermogen om mededogen te voelen was uitgeroeid, het slachtoffer van een langzame, doelgerichte vernietiging. Ik was simpelweg de werkelijkheid aan het imiteren, vertoonde een ruwe gelijkenis met een menselijk wezen, en alleen een duister hoekje van mijn geest functioneerde.
----------------------------------------------------------------------------------
De Jonge Man kwam bij de Oude Man om raad.
Oude Man, ik heb iets kapotgemaakt.
Hoe erg?
Het ligt in duizend stukjes.
Dan kan ik je helaas niet helpen.
Waarom niet?
Er is niets aan te doen.
Waarom niet?
Het is niet te maken.
Waarom niet?
Het is niet meer te redden. Het ligt in duizend stukjes.
"We all slide down the surface of things"
Het oppervlakkige leven van een ontwikkelde, rijke jongeman in de financiele wereld van New York dwingt hem ter compensatie tot steeds gruwelijker sensaties. Korte hoofdstukken geven een bloedstollend beeld van leegte, uitzichtloze verveling en opportunisme in narcistische yuppiekringen, in het Amerika van de jaren negentig. Kleurrijke couleur locale, treffende dialogen en schokkende beelden oproepend taalgebruik. De ik-vorm maakt de gruwelijke martel- en gedetailleerde seksscenes nog indringender. Het gevaar bestaat dat deze het eigenlijke thema overschreeuwen, dat in bijna terloopse zinnen herkenbaar is: de onmogelijkheid van werkelijke emotionele contacten. Goede psychologische uitwerking van de hoofdpersoon en zijn (zelf)vernietingsdrang.
Een twaalfjarige jongen klimt in de bergen in een elektriciteitsmast, helemaal tot op het platform. De gapende leegte onder zijn voeten oefent een vreemde aantrekkingskracht op hem uit: zal hij springen? Dertig jaar later moet hij terugdenken aan dat moment. HIj heeft de liefde van zijn leven gevonden en zijn eigen economische waarde opgeschroefd door een briljant idee voor een nieuwe vorm van toerisme te lanceren, maar hoe stabiel is geluk? In ieder geval kunnen we er geen recht op doen gelden, zoveel is zeker
Ik heb er vaak over zitten nadenken waarom die jongeren zich zo voelden, en nergens meer plezier in hadden. Voor mij, en ik geloof voor veel anderen, waren die paar materiele dingen er gewoon, daar ging je van uit. Maar dan had je nog iets meer nodig, iets dat het leven zin geeft. En dat was nergens te vinden. Alleen, een paar mensen, en daar rekende ik mezelf ook toe, waren er nog steeds naar op zoek.
Het leven bleef een leeg doek, een cliche, een soap-opera. Ik voelde me kwaadaardig, op het randje van razernij. Mjn nachtelijke bloeddorst strekte zich uit naar overdag en ik moest de stad uit. Mijn masker van geestelijke gezondheid vertoonde tekenen van slijtage. Dit was het seizoen van afzien voor mij en ik had behoefte aan vakantie.
---------------------------------------------------------------------------------
Er zat geen duidelijk herkenbare emotie in me, behalve hebzucht, en mogelijk, totale walging. Ik had alle kenmerken van een mens - vlees, bloed, huid, haar - maar mijn ontpersoonlijking was zo intens, was zo diep gegaan, dat het normale vermogen om mededogen te voelen was uitgeroeid, het slachtoffer van een langzame, doelgerichte vernietiging. Ik was simpelweg de werkelijkheid aan het imiteren, vertoonde een ruwe gelijkenis met een menselijk wezen, en alleen een duister hoekje van mijn geest functioneerde.
----------------------------------------------------------------------------------
De Jonge Man kwam bij de Oude Man om raad.
Oude Man, ik heb iets kapotgemaakt.
Hoe erg?
Het ligt in duizend stukjes.
Dan kan ik je helaas niet helpen.
Waarom niet?
Er is niets aan te doen.
Waarom niet?
Het is niet te maken.
Waarom niet?
Het is niet meer te redden. Het ligt in duizend stukjes.
"We all slide down the surface of things"