Vader Abraham

Het geslacht 'Kartner' vond haar oorsprong in Oostenrijk, waar rond 1820 Pierre's overgrootvader als troubadour in Wenen de kost verdiende. (Hiernaar werd de beroemde Kärtnerstrasse vernoemd) Pierre daarentegen, groeide beschut op in het van origine katholieke gezin, als jongste telg tussen twee broertjes en één zusje.

De eerste tekenen van zijn artistieke ambitie zag men op 8-jarige leeftijd, toen Pierre meedeed aan een songfestival van de AVRO-radio, en al zingende Ik Wou Dat Ik Een Krekel Was (originele vertolking Bobbejaan Schoepen) de eerste prijs wegkaapte. Leuk detail was dat Pierre de trombone solo met z'n mond nadeed. Pierre leerde zichzelf spelen op de gitaar en al gauw bespeelde hij tevens de piano en contrabas. Zijn favoriete instrument bleef echter de gitaar.

Ondanks diens artistieke ambities, besloot vader Kartner dat zoonlief een 'behoorlijk' vak diende te leren en Pierre werd naar de banketbakkersschool gestuurd. Zijn allerliefste bezigheid aldaar was het opgarneren van zijn zelfgemaakte taarten. In die tijd volgde Pierre tevens een cursus tekenen en schilderen aan de Academie St.Joost te Breda, waar hij vooral uitblonk door zijn abstracte kunstwerken. Na zijn banketbakkersopleiding moest Pierre in dienst waar hij met enkele van zijn dienstmakkers begon op te treden. Samen met Dimitri (Jan) van Toren en Jaap Goedèl vormde hij een trio genaamd The Headlines. Al snel werd de naam veranderd in de The Lettersets. Hun repertoire leek op dat van 'Het Kingston Trio', 'The Brothers Four' en 'The Limelighters', met als verschil dat het repertoire van The Lettersets Nederlandstalig was. De teksten hiervoor werden meestal geschreven door Pierre, die bij de optredens vaak schuchter, zijn bas bespelend, op de achtergrond bleef.

Het eerste echte optreden van The Lettersets kan Pierre zich nog steeds erg goed herinneren: "In een Renault 4 reden we met open dak, wegens de té grote bas, en met dikke overjassen door de vrieskou naar Norg (bij Groningen). Verkleumd kwamen we daar aan. De gage was Hfl. 10,- per persoon, net genoeg om de benzine te betalen... In die tijd werden we ook regelmatig bekogeld met bierviltjes. Zoals die avond bij de militairen... Presentatie van die avond was in handen van de toen erg populaire artiest Max van Praag (zoon Chiel is tegenwoordig presentator bij RTL-4. <edit: nu niet meer van toepassing>), die toen nog uitriep; 'Het leven van een artiest gaat niet over rozen, hè jongens!'. Iets wat ik nooit meer ben vergeten".

"Via Addy Kleijngeld, de man die later Heintje zou ontdekken kregen we de mogelijkheid plaatjes te maken. De eerste plaatjes waren De Nozempjes, Zonder Jou Jacqueline en Tanja". The Lettersets kwamen zelfs op tv, nl. in het programma 'Ja of Nee'; iets wat Nico Hiltrop voor hen had geregeld. Wegens uiteenlopende meningen over de muzikale koers besloten The Lettersets uit elkaar te gaan. In die tijd had Pierre ook zijn echtgenote Annie leren kennen, waren ze getrouwd, en woonden ze in Zetten (Gelderland) waar hun zoon werd geboren. Hun inkomsten bestonden uit het runnen van een cafetaria en soms verkocht Pierre een liedje aan een uitgeverij voor Hfl. 25,-. Pierre en Annie verhuisden vervolgens naar Antwerpen (België) waar Pierre in de chocoladefabriek in Hoboken (België) ging werken. "Mijn overal stond soms stijf van de chocolade". Hij hing vaak dagen aan de bel bij sterren als Rocco Granata en Louis Neefs om z'n liedjes te verkopen. In die tijd zagen ze dat echter niet zitten. Enkele jaren later belden ze zélf voor nummers. Er werd wederom verhuisd naar Lichtaart (België) waar Pierre en Annie een cafetaria annex pomp gingen runnen. Pierre kreeg tevens de kans om bij de platenfirma Negram als plugger te werken dankzij Hans Kellerman. Bij Negram bracht hij ook z'n eerste solo-album uit genaamd "Pierre: Ik Wil Nog Even Met Je Praten". Zijn artiestennaam was toen Pierre. Helaas werd dit geen groot succes. Pierre werd vervolgens producer bij EMI-Bovema waar hij o.a. Thijs van der Molen's Drinke Drinke Drinke Totteme Zinke en Patricia Paay's Je Bent Niet Hip produceerde; twee Top 40 platen. We zijn inmiddels aanbeland in 1967, en Pierre was wederom verhuisd, ditmaal naar Breda. Ger Oord, de toenmalige directeur van EMI-Bovema, ontbood echter Pierre en deelde hem het volgende mede: "Nou jongetje, we zijn er wel achter. Jij kunt het niet, jij bent geen Johnny Hoes. Jij bent zelfs niets! Je bent ontslagen !"

Pierre begon toen, om toch nog iets te verdienen, op de ramen van kroegen in Amsterdam-Rotterdam 'café-biljart' te schilderen in afwachting van een andere baan. Door de 'doorkijkbloes-rage' kwam hij op het idee het liedje Bij Lily Marleen Kijk Je Zomaar Door Haar Kanten Bloesje Heen te schrijven. Hij belde uit een telefooncel in Amsterdam, met letterlijk zijn laatste dubbeltje, de toenmalige producer van Dureco, Annie de Reuver op en vroeg of hij langs mocht komen. Hij mocht langs komen en als Lord Wanhoop kwam het nummer op de markt. Lord Wanhoop was achteraf bekeken de basis voor zijn Vader Abraham creatie. Leuk detail is dat Pierre op de Lord Wanhoop foto's de trouwjas van zijn vader aan heeft. Pierre kon hierna als plugger-promotieman bij Dureco in dienst komen. Af en toe mocht hij ook opnamen produceren zoals van het Rood Wit Blauw Trio, Nol en Marie, Los Vastos etc. In alle hierboven gemelde gevallen heeft Pierre trouwens ook al deze nummers zelf geschreven en ... gezongen. Ook als Pierre Kartner werd er een single uitgebracht, t.w. het nummer Gebeurtenissen. Op de b-kant stond Huub De Drummer wat een ode was aan de legendarische drummer van 'The Dutch Swing College Band', die Pierre erg bewonderde. In die tijd produceerde Pierre tevens het nummer Hallo Mr. Den Uil wat een parodie was op de titelsong van de 'Fabeltjeskrant'. Rondom deze productie ontstond erg veel deining, omdat de producent van de serie Chanowski Productions, het niet eens was met de inhoud van het nummer. Het zat deze mensen waarschijnlijk ook niet lekker dat de parodie van Pierre, die overigens werd gezongen door drie KRO-medewerkers: Felix Huizinga, Gerard Hulshof en Jos Timmer, succesvoller werd dan het origineel. Pierre, al bekend onder synoniemen als The Headlines, The Lettersets, Pierre Kartner, Lord Wanhoop, het Rood-Wit-Blauw Trio, De Aardmannetjes, Los Vastos, Pierre en zijn Pietjes, Nol en Marie en De Uilen, voegde er nog een synoniem bij: Het Duo X. Het Duo X werd samen met Annie de Reuver geformeerd. Ze scoorden maar liefst drie Top 40 platen op een rij, t.w. In Gedachten Zie Ik Het Kerkje Weer, Niemand Kan Ons Toch Scheiden, en Kijk In Mijn Ogen. Inmiddels ontslagen als plugger-promotieman door Dureco en opnieuw aangenomen door Rob Aardse als producer (bij hetzelfde Dureco), produceerde Pierre verschillende titels zoals 'Willemien', de kasteleinsvrouw uit Dongen met haar Top 40 hit Moeder Daar Zit Een Muis In De Hoek, 'Joke en Ben': een duo wat helaas niet doorbrak, 'De Kermisklanten, en ontdekte Pierre 'Corry en de Rekels'...