Masters of Hardcore 16

Masters of Hardcore; een merknaam verworden tot een begrip. Niet alleen onder het hardcore minded publiek, maar in de algehele (Nederlandse) dancewereld. Wie kent immers de uitermate succesvolle feesten en CD compilaties van deze organisatie niet?

Twintig maart van dit jaar vond de laatste editie van Masters of Hardcore plaats (The underground vendetta) en zoals gewoonlijk verscheen er ook nu weer kort na het feest een bijbehorende CD, deel zestien alweer. Natuurlijk betreft het weer een dubbel CD en deze is vormgegeven in dezelfde stijl als de flyer van het feest van twintig maart jongst leden en is verpakt in een mooi kartonnen ‘3D’ hoesje.

Op het album staan in totaal zesendertig nummers en als ik tracklist bekijk, dan vallen mij een aantal dingen op. Ten eerste staan er (voor mij) een aantal nummers op van producers waar ik nog nooit van gehoord heb. Op zich vind ik dit een goed punt, een beetje vernieuwing kan geen kwaad, al moet de kwaliteit van de tracks natuurlijk wel goed zijn. Verder vind ik de CD redelijk gevarieerd. Natuurlijk is het grotendeels ‘partycore’ dat de klok slaat, maar ook wat andere substijlen komen aan bod. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de Enzyme nummers en de track van Noisekick. Tenslotte valt de naam van Buzz Fuzz mij op. Heb een lange tijd geen nieuw nummer meer van hem gehoord en opeens staat hij daar met een nieuwe track op deze CD, ik ben benieuwd wat dit zal brengen.

De eerste CD opent met de nieuwe track van Base Alert (Catscan & Outblast), ‘Zoo’ geheten. Over het algemeen vind ik dat zij wel lekkere nummers produceren en ook deze stelt mij niet teleur. Het nummer kent een pakkende tekst en melodie en klinkt lekker agressief. Sowieso zijn de eerste paar nummers allemaal wel behoorlijk goed. Ze klinken vrij stevig en er zit een lekkere drive achter. Ongeveer halverwege de CD gaat het helaas een beetje mis. Vind deze nummers over het algemeen vrijwel hetzelfde klinken en ik mis de originaliteit.

Tegen het einde van de CD wordt dit gelukkig weer redelijk rechtgetrokken door nummers als ‘Facerocker’ van Mindustries en Noisekick’s ‘Oogkas penetratie’. Facerocker klinkt vrij stevig en energiek, maar aan de andere kant toch ook heel ‘droog’ en ingetogen, lekker nummer. En hoewel ik de titel ‘Oogkas penetratie’ en de tekst op het einde van het nummer een beetje kinderachtig en niet grappig vind, is het nummer zelf wel een mooi einde van de eerste CD. Een lekker ragnummer, met een hoop onregelmatige en vage geluiden er doorheen. Andere nummers die ik er graag nog uit zou willen lichten zijn de remixes van ‘Fuck what u heard en ‘Kapotnaaien’. Beide nummers zijn in een nieuw jasje gegoten en kennen een nieuw, ander geluid, terwijl het origineel toch ook nog herkenbaar blijft. Goede remixes dus.

De tweede CD begint perfect, namelijk met de VIP remix van Ophidian’s ‘Butterfly’. Dit nummer is één van de grote hits op dit moment en mag dan ook niet ontbreken op een CD als deze. Het nummer is voor mij de ideale combinatie van een mooie (klassieke) melodie en een superharde kick. Het sluit perfect op elkaar aan en maakt het nummer één mooi geheel. Voor mij is dit nummer het hoogtepunt van de hele CD. Track vier van deze CD is dan het nieuwe nummer van Mark Vos, beter bekent als Buzz Fuzz. De enige geluiden in dit nummer zijn eigenlijk alleen maar verschillende soorten kicks. Vandaar ook de naam ‘Kickz of steel (an ode 2 da kickz)’. Het klinkt toch wel redelijk vernieuwend, al zijn er vroeger natuurlijk wel al een aantal andere nummers in dezelfde stijl geproduceerd. Bekendste hiervan is denk ik wel Pitch hiker van Pilldriver. Ik vind het knap hoe er met zulke beperkte en minimale geluiden toch een erg lekker nummer gemaakt kan worden. Ook deze track van Buzz Fuzz mag er namelijk zeer zeker wezen. Wat is er nog meer op deze CD te vinden? Onder andere nummers van Angerfist/Menace II Society, Endymion en Tommyknocker, die alleen toch altijd wel zeer degelijke kwaliteit afleveren. Ook ‘Hardcore state of mind’ van DJ Paul is terug te vinden op deze CD. Dit nummer stond ook op ‘Human Demolition’ (waar ik ook een recensie over geschreven heb) en daar vond ik hem zeker niet tussen passen. Op de nieuwe Masters of Hardcore compilatie is hij echter zeer zeker wel op zijn plaats. Nu we het toch over de Demolition serie hebben; de nummers van Catscan die op die compilatie terug te vinden zijn, zijn meestal meer gericht op de industriële hardcore. Op deze CD heeft hij een meer ‘mainstream’ nummer geproduceerd. Beide gaat hem goed af. Ik kan Catscan dan ook zeker erg waarderen als producer.

Ik heb me bij het schrijven van deze recensie bijna alleen maar toegelegd op de ‘pluspunten’ en de goede nummers van de CD. Ik schrijf immers liever over iets wat goed in elkaar zit en wat een beetje origineel klinkt, dan over een ‘dertien in een dozijn’ nummer. Ik denk ook dat de recensie zo prettiger om te lezen is, dan wanneer er alleen naar de mindere kanten van een CD gekeken wordt. Toch wil ik benadrukken dat ik lang niet alles goed vind van deze CD. Zoals ik eerder al zei, vind ik sommige nummers erg goedkoop en onorigineel klinken. Verder ben ik ook niet zo’n groot liefhebber van het ‘partycore’ geluid. Een aantal nummers vind ik nog wel lekker om te horen, maar om dit een hele CD of feest lang te horen is aan mij niet besteed. Ben je wél gek van deze stijl, bezoek je graag de Masters of Hardcore feesten en luister je graag naar de CD’s, dan kan je gerust deze CD aanschaffen. Het is namelijk een vrij aardige compilatie, alleen ligt het mij persoonlijk wat minder.

Greetz, verwijderd