Dana

DJ Lady Dana hoeft natuurlijk al helemaal geen introductie en daarom doe ik het ook niet. Wat wel het vermelden waard is, is dat ze de laatste tijd een nieuwe weg ingeslagen lijkt te zijn. Na de hardcore en de hardstyle gaat ze nu wat meer de technokant op. Tijdens haar recente optredens laat ze duidelijk merken vernieuwend bezig te zijn door een soort mix van hardstyle, hardtrance en techno te maken. Veel mensen moeten hier een beetje aan wennen, maar door middel van deze cd gaat ze zich wat bekender maken bij het grote publiek. De uitgever ID&T is erg trots op deze cd en stuurde ons nog voor de release datum een promotional copy om Partyflock te laten weten wat ze nu aan het doen is. Tijdens feesten heb ik al geproefd van haar nieuwe stijl en ben ontzettend benieuwd naar de cd.

De eerste cd begint rustig met inderdaad geen standaard hardstyle. Het is rustig, melodieus met een beetje hardtrance/techno sound. Kijkend door de tracklist kom ik ook weinig bekende nummers tegen dus het zal inderdaad een nieuwe ervaring worden vanavond. De plaat van Luca Antolini DJ laat duidelijk het nieuwe ingeslagen pad horen. Qua snelheid komt het overeen met de hardstyle die we van haar gewend zijn maar dan in een veel melodieuzer jasje en hij neigt meer naar de hardtrance. Een mooie mix van twee muziekstijlen. Na dit uitstapje volgen een aantal platen met de bekende hardstyle-sound. Daarna een plaat van Dana herself, "Unendlichkeit". Ook deze plaat laat de nieuwe stijl horen. Hij past goed tussen de hardstyleplaten en brengt wat afwisseling in de toch vaak wat saaie en weinig originele hardstyle-brei. De rest van de cd bestaat toch meer uit de geijkte hardstyle dan ik had verwacht. Er zit wel een andere touch aan maar hoofdzakelijk is het de sound waar ze zo bekend mee is geworden. Enkele hoogtepunten zijn voor mij wel Iron Cave Squad met "Unity Phase". Lekker freaky soundje met een lekkere bas erachter. Of Donkey Rollers met "Push ‘m up", lekker tempo met een bas die lekker uit je speakers komt. En Pastamatik met "Soul". Ook weer lekkere freaky geluidjes met een dikke bas. Ik vind persoonlijk de techno-sound in deze cd wel lekker, maar had er meer van verwacht. Over het algemeen is het toch wel de hardstyle die overheerst. Ben benieuwd wat cd twee te bieden heeft van haar nieuwe stijl.

De tweede cd begint wel met een wat meer techno nummer, veel verschillende melodie lijnen en een wat snellere beat dan bij de eerste cd. Een veelbelovend begin, aangezien ik techno steeds meer begin te waarderen. Deze sound gaat langer door dan op cd een. Kay d. Smith & Marc Tall zijn vertegenwoordigd met een erg lekkere technoplaat, met een nog mooiere titel "Praiseworthy tunes Hoipolloi mix". Geen denderende bassen maar een lekker plaatje wat erg goed in het gehoor ligt. Daarna komt voor mij toch wel een hoogtepunt van de cd, Murder was the Bass. Een bekende technoplaat die ik bijvoorbeeld afgelopen zondag op Awakenings diverse malen langs heb horen komen. Dit bevestigd toch wel de nieuwe stijl van Dana want dit is onvervalste techno zonder enige hardstyle invloed. En de techno blijft voortvloeien met onder andere een plaat van de maakster zelf, "Restyled". En de naam dekt de lading erg goed. Want het is een technoplaat die uitermate lekker klinkt. Weinig bijgeluiden en een lekker tempo met diepe bas. Ik vind dat ze het helemaal niet slecht doet in de techno. Moest een beetje wennen aan het idee maar met deze plaat bewijst ze van alle markten, inclusief de techno, thuis te zijn. Met Ultra Tech, "Psyko Thrill" komt er weer een beetje hardstyle terug maar overwegend blijft cd twee toch een technominded cd’tje.

Conclusie
Ik denk dat de opzet om een nieuwe stijl van Dana te laten zien beter is gelukt bij cd twee als bij cd een. Persoonlijk vind ik schijfje twee beter, daar is de toon meer gezet en blijft ze bij een stijl. Waar het nodig is weet ze de hardstyle en techno goed te mixen maar het blijven twee stijlen die lastig te combineren zijn.
Deze cd is voor iedereen denk ik een beetje wennen, een hardstyle DJ die ineens meer de techno kant op gaat. Ik zelf vind het helemaal niet slecht en geef dit schijfje dan ook een dikke voldoende.

De cd ligt 20 april in de winkel

Groetjes Christine