ID&T Hardtrance 4

“ID&T Hardtrance 4” is net als het vorige deel gemixed door Marcel Woods. Erg leuk dat ik deze recensie mag schrijven want ik ben fan van Marcel vanaf het eerste uur. Als resident van Club Hollywood in Eindhoven, die helaas al een tijdlang gesloten is, zette hij elke week weer de tent compleet op z’n kop en natuurlijk juichte zijn schare fans het toe dat Marcel langzaam aan steeds meer landelijke bekendheid kreeg. Toen hij in 2001 via Byte Records de single “De Bom” releaste kon niemand meer om deze man heen: Nederland maakte massaal kennis met de “Marcel Woods Sound”. Hij draaide onder andere op feesten als Frequence, Antwerp is Burning, Innercity en Shockers, stond als afsluiter op de laatste Trance Energy in de Jaarbeurs en in Juli dit jaar zal hij te horen en zien zijn op Sensation Black. Bovendien is hij ook nog eigenaar van het platenlabel “Rytmic Records” waarmee hij wereldwijd een aantal enorme dancehits heeft gescoord. Of dit is wat hij bedoelde met zijn hit uit 2001 betwijfel ik, maar het moge toch duidelijk zijn: tegenwoordig is Marcel zelf helemaal De Bom!



Wat mij betreft valt de stijl van Marcel Woods niet echt in een hokje te stoppen, het is een typische sound en ik ben erg benieuwd of dit is terug te horen op deze CD. Omdat er tegenwoordig zo enorm veel verschillende varianten in de Housescene zijn, kun je echter niet om de etiketjes heen. De stroming “Hardtrance” heeft wat dat betreft haar naam wel gevestigd. Ik herinner me dat ik rond 1997 in een platenzaak werkte en daar ineens een compilatie-album stond van ID&T genaamd “The Hardtrance Compilation”. In die tijd was Trance nog helemaal niet bekend in Nederland, dat eigenlijk verdeeld was in een Club- en een Hardcorescene. Ik bezocht vaak clubs in België maar omdat ik ook hardcoreliefhebster was vond ik de trancestroming soms wel een beetje soft en zweverig. Na het luisteren van die CD was ik dan ook direct verkocht aan Hardtrance. Je hoorde toen nog veel invloeden van bijv. Acid en Rave en er stonden nummers op als “Flesh is the Fever” van The Horrorist, nummers die nu vast een ander etiketje opgeplakt zouden krijgen. Er was nog niet echt sprake van een eigen stijl, Hardtrance stond nog in de kinderschoenen. Dat is vandaag de dag wel anders. Kijk bijvoorbeeld maar eens bij de Statistieken op Partyflock betreffende ”Favoriete Muziekstijlen”, waar Hardtrance met maar liefst 33% goed is voor een 6e plaats. Daaruit blijkt maar weer hoe enorm deze stroming geëvolueerd gedurende de laatste jaren en dat is mede te danken aan DJ’s als Marcel Woods en bijvoorbeeld ook Francois, die in de begindagen van Afterclub Zino deze stijl meer bekendheid gaf. Het is echt een stroming op zich geworden. Goed, het moge duidelijk zijn: ik heb enorm veel respect en bewondering voor Marcel Woods en ben daarom erg benieuwd naar wat hij ditmaal voor ID&T heeft neergezet.



CD1

Het schijfje zit nog maar net in de CD-speler of de eerste hit vliegt je al om de oren. “Praise Worthy Tunes” van Kay D. Smith. Hoezo rustig opbouwen? Nee hoor, Marcel gooit gelijk de beuk erin. En maakt duidelijk dat ook hij niet zoveel geeft om etiketjes, daar de heer Smith toch eigenlijk vooral bekend staat als Techno-DJ. Zodra dit nummer overloopt in track twee verschijnt er een smile op mijn gezicht want dit is een track van Walt Jenssen. Die is hier op PartyFlock natuurlijk ook wel bekend, want naast DJ Walt is hij de andere helft van het duo Showtek. Ook hij heeft veel geleerd van Marcel en wederom wordt maar weer eens duidelijk dat deze man gewoon geschiedenis heeft geschreven in ons kikkerlandje. Beetje clubby soundje dit plaatje. Nou en daar knalt track drie (“Tonka” van Jesselyn) alweer door m’n speakers, en die bezorgt me gelijk een flashback. Dit plaatje draaide Woods namelijk op de afgelopen Trance Energy na z’n openingsplaat en daarmee had hij gelijk de volledige zaal op z’n kop. Hetzelfde geldt voor “Front Loaded” van Jowan en “Rising Angel” van The Freak. Een feest der herkenning voor de Jaarbeursbezoekers dus en tot nu toe knalt het er flink op los. Daarom is het wel lekker om bij nummer acht (“Insite” van Spellbound) even adem te halen, is een wat meer trancy nummertje en ook de daarop volgende plaatjes hebben duidelijk merkbare Trance-invloeden. Heerlijk zeg, die afwisseling tot nu toe, even een stukje zweven met wat vocals en dan weer door met bijvoorbeeld de nieuwste track van Benjamin Bates (“Lost myself in the way you close”) die natuurlijk ook in de set van Trance Energy zat. Geweldige plaat, ik zit echt zwaar te genieten inmiddels. Vervolgens komt Marco V. nog voorbij met z’n remix van “Loops&Things”. Ik houd normaal niet zo van remakes maar deze klinkt toch wel erg lekker, is gewoon leuk hoe je back into good old memories wordt gegooid want ten tijde van het origineel van Jens stond ik ook al te feesten. Mijn favorietje “Are you a Freak” van Mike Robbins wordt er soepeltjes ingemixed door Marcel en de afsluiter is “Fire” van Wippenberg, waar ik dan weer niet zo over te spreken ben, vind het een beetje zenuwachtig plaatje. Maar dat kan me niet zoveel meer schelen, ik ben helemaal in de happy-mode en schakel snel over naar disc twee.





CD2

Deze CD begint wederom geweldig. “Fashion Slam” van Solar Factor is een heerlijk beetje progressive-achtig nummertje en maakt dat ik het geluid nog een tandje opschroef. De buren moeten maar even begrijpen dat ik bezig ben met het werpen van mijn deskundige blik op dit geheel. Halverwege track drie is het kippenvel voor mij bij de vocals in Polaroid’s “So damn Beautiful”. Dit is gewoon echt een prachtige tranceplaat. Heerlijk hoe dat weer wordt afgewisseld met de volgende tracks die weer een stuk harder zijn. Track zeven (“Still Waiting” van Max Savietto) is er eentje die je zou moeten horen in een enorme zaal, God ik hoop dat Marcel ‘m meeneemt naar de Arena want de climax is echt geweldig. Je hoort eerst een stukje dramatische muziek en dan knalt de bass erin. Het mixen gaat naadloos en onverstoord verder en we passeren een paar plaatjes waar hardstyle-invloeden merkbaar zijn. Track acht vind ik zelf wat minder, beetje te plat, maar bijvoorbeeld het nummer “Reckless” (Track negen) is dan weer Hardstyle-achtig met melodie erin. Moeilijk uit te leggen maar dit gaat wat dieper, is wat dansbaarder ofzo. Wederom wordt er geswitched naar de wat meer trancy sounds en JTB passeert de revue met “Trans Energy”, heerlijk nummertje. Walt levert ook aan de tweede cd z’n bijdrage met zijn remix van Gouryella’s “Ligaya”, die ik eerlijk gezegd toch liever in de originele versie hoor. Nu is het een soort Hardstyle-Gouryella geworden en dat vind ik gewoon niet zo goed bij elkaar passen. Track veertien is dan weer heerlijk trancy en wederom baal ik van de afsluitende plaat. Een remix van “Paint it Black”. Dat vond ik in de Hardcore versie al geen succes maar dit vind ik helemaal goedkoop klinken. Van de Stones kun je maar beter afblijven!



Conclusie: CD één bevat wat meer hits dan CD twee. Toch is het niet puur Hardtrance wat je hoort, er zitten veel Techtrance invloeden in de nummers en ook de wat diepergaande Trancesound wordt niet geschuwd door Marcel. Degenen die van zijn set genoten hebben op Trance Energy zullen zeker uit hun dak gaan bij dit CD’tje. Mensen die niet teveel in kadertjes denken en meerdere muziekstijlen leuk vinden zullen hiermee ook prima uit de voeten kunnen. CD twee bevat wat minder Techtrance en hier hoor je juist vaker de invloed van Hardstyle. Maar nooit op een lompe eentonige manier, altijd blijft de melodie erin. Wederom geweldig gemixed, je hoort amper dat het losse nummers zijn terwijl ze toch zo verschillend zijn, maar dat is het talent van Woods. De fans van Woods zullen sowieso gecharmeerd zijn door deze CD want ook al is ‘ie in opdracht voor ID&T gemaakt, Marcel behoud z’n eigen stijl en dat hoor je duidelijk terug. Over het algemeen is deze CD wat rustiger als voorgaande delen in de reeks. Wellicht dat echte hardstyle liefhebbers dit wat minder zullen vinden. Maar ik denk dat je je niet al teveel moet laten leiden door al die hokjes. En bovendien is Hardtrance zo breed, dat het niet altijd “hard” hoeft te zijn. Mixtechnisch vind ik dit de beste in de reeks en ik weet zeker dat ik beide CD’s nog vaak zal gaan draaien!



Meer informatie over Marcel Woods kun je trouwens terugvinden op Marcels Homepage.

Groetjes van Jacqueline!