Partyflock
 

Dolphin - Information Asymmetry

door , gepubliceerd op , waardering: 84/100
Dolphin - Information Asymmetry
11 juni 2018
OrganisatiePRSPCT Site
ArtiestDolphin
Genre: breakcore, industrial hardcore, UK hardcore
Al jaren is UK-Hardcore een populair genre, welke regelmatig terugkomt in de industrial areas van menig feest of festival. Echter op de één of andere manier overheerst deze stroming toch niet zo als pure industrial, crossbreed of up-tempo hardcore, ondanks dat het genre zo ongeveer de opleving van industrial heeft veroorzaakt. Artiesten als The DJ Producer, Deathmachine, Bryan Fury, Autopsy, Hellfish, The Teknoist en Dolphin zijn al jaren grondleggers van de UK-HC-sound en razend populair bij het publiek. Ieder van hen heeft een eigen stijl, maar toch zijn ze onderling uitermate goed mixbaar. Het hoge bpm-gehalte en het geflirt met drum&bass zorgt ervoor dat de stijl ontzettend ritmisch en energiek is. Daar waar Hellfish & The DJ Producer regelmatig de bpm-counter in het rood raggen en zo luid en oorverdovend mogelijk willen zijn, zo subtiel is de afwerking in tracks van Deathmachine en Dolphin. Zij spelen juist met sfeer, 'science fiction'-invloeden, melodieën en ingewikkelde patronen in hun muziek. Het album "Engines of Creation" van Deathmachine uit 2013 was op alle vlakken vooruitstrevend en een mooi voorbeeld van hoe energie en subtiliteit samen tot één geheel gebracht kunnen worden. Het remix project "Revise Deploy Annihilate" van The DJ Producer bracht daarna in 2015 nog een meer energieke kijk op het genre, waarna het toch wel stil werd.

Een naam die altijd een beetje ondergesneeuwd is gebleven, is die van Dolphin. Greg Dolphin is niet een artiest die volop op de voorgrond opereert, maar die wel een verrekte vette stijl heeft. Eind jaren '90 begon voor hem het balletje te rollen met EP's als "Yeah Motherfucker / Welcome to Slavery", "The Storm / Aftermath" (drum&bass) en "Weak Motherf*ckers" op het "Deathchant"-label. Op die laatste EP staan de remix van "Yeah Motherf*cker" en "Ascendus Avernum (Ascent From Hell)", waarin samples van "Leftfield - Release the Pressure" en "Jealousy is a Motherfucker" (BuzzFuzz) zijn verwerkt.
Wat optredens betreft zien we zijn naam ook steeds vaker in Nederland op line-ups staan, waaronder, Hardshock (2016), MoH (2017), Dominator (2016 – 2017), Q-Base (2017), Defqon (2016 – 2017), Decibel (2016), Ground Zero (2017) en als vaste kracht bij de diverse PRSPCT-parties. En ook komende zomer kunnen we weer los gaan op zijn sound tijdens Defqon, Dominator en Ground Zero. Maar voor het zover is, moeten we het doen met zijn 2e album "Information Asymmetry". Het eerste album uit 2008 was een gedeelde EP met deathmachine en Autopsy, genaamd de "Pacemaker 01"-EP, waarop hij net als de andere artiesten 3 tracks ten gehore bracht.
Het met drum&bass flirtende "Sunset Equilibrium", het met hiphop doorspekte "Microphone Mutilator" en het ritmische "My Beautiful Cephalopod". Tien jaar na dato zijn deze tracks trouwens nog steeds niet uitgerangeerd.

Neem het geluid van The DJ Producer, mix dat met Deathmachine, Autopsy, Hellfish en Bryan Fury en je krijgt een idee wat te verwachten als je een plaat van Greg Dolphin opzet. Geen copycat maar een ontzettend veelzijdig artiest. Je zou dan ook verwachten dat hij zijn nieuwe album zou uitbrengen op zijn eigen label "Komplex Kommunications", of wellicht op Deathchant, Pacemaker, Rebelscum of The Third Movement, maar uiteindelijk is het "PRSPCT-Recordings" geworden. Eerder werd op dit label al het geniale "The Polychronican" uitgebracht tezamen met "Raiders Cap" en meer recent in januari nog, de Dolphin remixes van Moby's "Go" & "Thousand".

"Information Asymmetry" is in vergelijking met voorgaande Ep's en projecten eindelijk een volwaardig studio album. 17 tracks, verkrijgbaar als MP3/WAV, waarvan er 16 op de cd staan en 15 op de vinyl-versie.
Dolphin begint zijn album met een diepgaand gedicht voor gelezen door Anthony Anaxagorou in "No Exit". Vooral veel sfeer en even iets om over na te denken voordat het bass-drum-geweld begint in het ritmische en opzwepende "Fluxus". Voor degenen die zich de sfeer van het meesterwerk "Engines of Creation" van Deathmachine uit 2013 nog voor de geest kunnen halen,
"Information Assymmetry" gaat ook die kant op. Na "Fluxus" volgt de eerste echte collab van het album. Samen met The Teknoist brengt Greg "The Unholy Two". Een harmonieuze melodielijn wordt gebruikt om het geheel op gang te brengen, waarna de heren er een lekker kick in gooien. Gefractureerde beats en snares en meerdere synthlines maken deze plaat compleet. Al met al geen simpel karweitje voor de heren. Tijdens "Monofruit Island" schuift Dolphin zijn geluidskanalen nog wat verder open. Maar deze plaat is alles behalve beperkt tot 1 soort geluid of kick. Zie de plaat als lekker tegendraads, rebels en opstandig ten opzichte van wat de term in de titel betekent. Voor iedereen die aan een monotoon-kickbass-dieet zit, geniet er vooral van, maar diversiteit, is much, much better!
Een plaat die vanaf de eerste noot je aandacht trekt, is "Broken Armour". Heldere tonen worden vergezeld door een elektrisch geladen synthline, waarna de plaat alleen maar in intensiteit toeneemt. Daarnaast heeft Dolphin zeer geraffineerd een tweede intrigerende melodielijn, die doet denken aan de meer uplifting rave uit de jaren '90, toegevoegd die perfect past bij de eerder genoemde toontjes.
Tussen de collabs met zwaargewichten Deathmachine en The DJ Producer vinden we het zeer ingetogen, qua gevoel, en ritmische, qua kick-lines, "Outliers". Deze track zou wel eens één van de hoogtepunten van het album kunnen worden. En een sfeermaker van menig set deze zomer. Deze plaat is subtiel, verfijnd en emotioneel alsof er een verhaal verteld wordt, maar dan zonder woorden. "Deathnote" en met name "These Eyes" zullen het ook erg goed doen. "Deathnote" beukt behoorlijk door en "These Eyes"zit vol met trucjes, wendingen en oppeppende melodielijntjes, waarvan je behalve vrolijk ook helemaal hyper wordt. De sfeer in deze plaat varieert van blij tot mysterieus, van hyper tot verwonderlijk....koekkoek een psychische toverbal die uit je speakers stuitert.
Ook met de volgende track stuitert Dolphin van de ene naar de andere kant. "Rainbow Road" is een ode aan de Super Mario Kart course, de eindbaas der circuits. Neem daarbij de tekst van Apathy "I got Wolverine claws that'll slash through steel / Proton beams that'll blast through shields" en de boel gaat los. Van deze Mario-kart ga je het niet winnen! "Wooo!" ja "Wooo!". De volgende plaat, deze keer samen met Bryan Fury, ook al zo'n heavyweight in de UK-Hardcore scene. Wat een fenomenale melodielijn hebben de heren in deze track gestopt. Neem daar dan nog eens de opbouw van de kick-line bij en je hebt de hardcoreplaat van dit seizoen. Nog beter dan "Outlier", opzwepend als een nineties raveplaat, energiek zoals UK-hardcore moet zijn en mentaal oppeppender dan Methamphetamine en coke samen! Hier ga je helemaal stuk op!
Kunnen we nu dan stoppen met luisteren als het toch niet beter kan? Nee, want ook de volgende tracks zijn de moeite meer dan waard. Te beginnen met "Fresh Creps". Wie wil er nu niet een lekkere pannenkoek bij zijn hardcore? Of toch liever het melige en electronisch klinkende "Rundem Excess Memories", welke van sloooowwwww naar speedy en weer terug gaat. Ook aan de meer metal-georiënteerde luisteraars is gedacht, zo lijkt het... en wel met "Go Hard". Deze track zou trouwens niet misstaan als anthem voor de "Ibiza Goes Hard"-vakantie-feesten van Destructive Tendencies.
Samen met Hellfish heeft Greg nog een aantal hiphop samples versnippert en brengt hij het lichtelijk neurotische "Run it Red". Dit is vooral een track om aan het einde van een set nog even alle frustraties omhoog te halen. Schuiven vol open en knallen maar. Dat geldt ook voor de VIP-mix van "Raiders Cap", waarmee Dolphin zijn album afsluit. Lompe bassen en opnaaiende breakbeats halen het laatste restje energie uit je, voordat je Pacemaker ermee ophoudt en je batterij op een laatste rode 1% staat te knipperen. Echter, voor het zover is, heeft Greg ook nog het intrigerende "They Shall know His Name" voor jullie. Een wat korte, maar daarom niet minder lekkere, track met een verfijnde melodie en goeie kickdrum. Zo heeft hij met de laatste 4 tracks toch een mooi energiek einde gefabriceerd van een creatief hoogstaand album.

Afgaande wat we normaal tijdens feesten van deze man te horen krijgen en na een beetje snuffelen in man's discografie, zet dat je toch een beetje op het verkeerde been, als je van te voren een voorspelling moet maken van dit album. We hadden ruiger en rauwer verwacht, maar onze verwachtingen zijn volledig overtroffen door wat we werkelijk te horen kregen. Het al eerder genoemde "Engines of Creation" geeft een mooie indruk van wat je kan verwachten met "Information Asymmetry". Echter is laatst genoemde album dan wel het net wat minder ADHD-ige broertje. Minder druk dus, maar minstens net zo subtiel en briljant, met als absolute uitschieters "Outlier" en "Wooo!". Dolphin heeft verder een kwalitatief goed en gevarieerd album geproduceerd, waarbij de samenwerkingen met de andere artiesten niet zijn eigen werk overschaduwen. Vond je de andere in deze recensie genoemde UK-hardcore-producers al vet, dan is Dolphin zeker iets voor jou.

PRSPCT (order & info)
Tracklist
Information Asymmetry
  1. No Exit (ft. Anthony Anaxagorou)
  2. Fluxus
  3. The Unholy Two (ft. The Teknoist)
  4. Monofruit Island
  5. Broken Armour
  6. Deathnote (ft. Deathmachine)
  7. Outlier
  8. These Eyes (ft. The DJ Producer)
  9. Rainbow Road
  10. Wooo! (ft. Bryan Fury)
  11. Fresh Creps
  12. Rundem Excess Memories
  13. Go Hard
  14. Run it Red (ft. Hellfish)
  15. They Shall know His Name
  16. Raiders Cap VIP (CD Bonus)

4 opmerkingen

Geniaal album van begin tot eind!
Letterlijk jaren op gewacht. Wooo! en They Shall Know His Name voor mij de echte uitschieters. Topalbum!
Zo! Goede recensie. Ga ik halen :-)